Zofia Klimontowicz

z domu Ziarkiewicz, ur. 13.12.1909 r. w Gródku Jagiellońskim, woj. lwowskie (obecnie Ukraina), zm. 28.04 2006 r. w Gliwicach – nauczycielka.

Imię i nazwisko	Zofia Klimontowicz
Data i miejsce urodzenia	13.12.1909, Gródek Jagielloński
Data i miejsce śmierci	28.04 2006, Gliwice
Zawód	nauczycielka

Zofia Klimontowicz była córką Wincentego Ziarkiewicza i Emilii z d. Waiss. Ojciec był prawnikiem, sędzią, od kwietnia 1929 r. Prezesem Sądu Okręgowego w Złoczowie. Matka pracowała jako nauczycielka, a po ślubie z Wincentym zajmowała się domem i wychowaniem dwóch córek. Młodsza siostra – Ewa była absolwentką Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana  Kazimierza we Lwowie.

Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości Z.K. wyjątkowo uzdolniona artystycznie, chciała podjąć dalszą naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na co rodzice nie wyrazili zgody. Ukończyła studia w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie. W 1931 r. wyszła za mąż za Serwacego Jana Klimontowicza, oficera Wojska Polskiego (ur. 14.05.1905 r. – zm. 16.09.1939 r.), syna aktorów Henryka Klimontowicza i Stefanii Michnowskiej. Z.K. w 1931 r. rozpoczęła pracę w zawodzie nauczyciela w Koedukacyjnej Szkole Handlowej w Złoczowie, gdzie pracowała do 1933 r. Miała dwoje dzieci, pierwsza córka urodziła się w 1934 r., druga przyszła na świat w 1939 r., niecałe 3 miesiące przed wybuchem II wojny światowej. Przez parę lat przed tragicznymi wydarzeniami 1939 r. rodzina mieszkała w Lidzie (obecnie w granicach Białorusi), gdzie stacjonowała jednostka wojskowa męża. W sierpniu 1939 r. Z.K. z córkami przeprowadziła się do swoich rodziców, którzy w tamtym czasie mieszkali we Lwowie. 16 września 1939 r. w okolicach Gródka Jagiellońskiego poległ mąż Z.K., kapitan artylerii lekkiej, p.o. dowódcy dywizjonu, osierocając dwójkę malutkich dzieci. Z.K. została sama i musiała zapewnić utrzymanie swoim rodzicom i córkom. W roku szkolnym 1939/1940 uczyła w Publicznej Szkole Handlowej nr 3 we Lwowie. Wiosną 1940 r. rodzina musiała szybko zmienić adres zamieszkania, żeby nie podzielić losu młodszej siostry Ewy i jej męża i uniknąć wywózki na Syberię. Błyskawicznie przeprowadzili się do niewykończonego domu rodziców w Zimnej Wodzie. Zofia dojeżdżała do pracy do Lwowa. Od 1 września 1940 r. do 28 czerwca 1941 r., wykorzystując swój talent artystyczny była zatrudniona w lwowskim teatrze na stanowisku butafora (rzemieślnika-modelarza). W roku szkolnym 1941/1942 uczyła w Publicznej Kupieckiej Szkole Zawodowej. Dojazdy do pracy były bardzo trudne i w roku szkolnym 1942/1943 udało jej się zdobyć pracę w Państwowej Szkole Handlowej, w filii w Zimnej Wodzie, gdzie pracowała do czerwca 1945 r. Przez cały okres wojny Z.K. uczyła na tajnych kompletach, przygotowując polską młodzież do matury.

W ostatnich dniach sierpnia 1945 r. rodzina przyjechała transportem przesiedleńczym na Śląsk, najpierw do Bytomia. Po dwóch tygodniach Z.K. dostała pracę i mieszkanie w Gliwicach. Początkowo uczyła w Liceum Administracyjnym przy ulicy Kozielskiej, które z biegiem lat zmieniało nazwy i częściowo profil na Szkołę Handlową w Gliwicach, Technikum Chemiczne, Liceum Ekonomiczne i w końcu Zespół Szkół Ekonomiczno-Usługowych. Do 1953 r. pracowała dodatkowo w Zakładach Kształcenia Handlowego. Po przejściu na emeryturę pozostała czynna zawodowo i dalej uczyła w niepełnym wymiarze godzin. Wykształciła obie córki: Marta Michalska, Anna Ferenc (lekarz stomatolog). Po zakończeniu aktywności zawodowej w 1978 r. pomagała im w wychowaniu dzieci (swoich 4 wnuków).

Pochowana na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Bibliografia przedmiotowa

Informacje rodzinne od wnuczki Bogny Michalskiej-Hutchinson.

Autor hasła

Bogna Michalska-Hutchinson [listopad 2022 r.]