Zaświadczenia repatriacyjne
dokument potwierdzający status przesiedleńca (repatrianta) przy przekraczaniu granicy.
Kwestionariusz PUR
Zaświadczenie PUR
Sposób wydawania Zaświadczeń regulowano kilkakrotnie, okólnikiem Zarządu Centralnego PUR Nr 19 z dnia 20 maja 1946 r., następnie okólnikiem nr 28 z dnia 5 października 1946 r. Nr. dz. P-0/2740/46 oraz okólnikiem Nr 54/47 w sprawie wydawania zaświadczeń repatriacyjnych przez placówki Państwowego Urzędu Repatriacyjnego z dnia 7 października 1947 r. Prawo do uzyskania zaświadczeń repatriacyjnych posiadali tylko repatrianci nie posiadający kart ewakuacyjnych względnie innych zaświadczeń stwierdzających iż są repatriantami.
Zaświadczenia „różowe”, wydawane na Punktach wlotowych z Zachodu względnie zaświadczenia „białe”, wydawane na Punktach ze Wschodu przez placówki UB, były wystarczającymi dowodami repatriacyjnymi, uprawniającymi do wypłacenia zapomóg, wystawiania biletów kolejowych i do korzystania z innych uprawnień, przysługujących repatriantom. Wszyscy przybywający z Zachodu i Południowego-Zachodu repatrianci, którzy z różnych przyczyn ominęli punkty wlotowe PUR bądź otrzymane na tych placówkach dokumenty zagubili, a w każdym razie nie posiadali żadnych dokumentów tożsamości, kierowani byli do miejscowych Urzędów Bezpieczeństwa celem ewentualnego wydania im dokumentów tożsamości.
Osoby składające podania o wydanie zaświadczenia repatriacyjnego wypełniały kwestionariusz, który podpisany był przez osobę zainteresowaną, jak również i przez dwóch świadków w obecności upoważnionego do wydawania zaświadczeń urzędnika, który potwierdzał ten fakt na omawianym kwestionariuszu własnoręcznym podpisem z przytoczeniem pełnionej funkcji. Zaświadczenie zaopatrywano w odcisk pieczęci okrągłej z godłem państwowym.
Podania, kwestionariusze i inne załączniki, dotyczące wymienionych wyżej zaświadczeń, były przechowywane w teczkach, przeznaczonych wyłącznie dla wspomnianych zaświadczeń. Podania wyżej wymienione były zapisywane do dziennika podawczego i oznaczone datą i numerem dziennika. Wszystkie osoby, którym wydano zaświadczenia, były wpisane do rejestru zaświadczeń. Rejestr był prowadzony w kolejności chronologicznej i zawierał następujące rubryki: numer kolejny, imię i nazwisko, data i numer zaświadczenia, miejsce urodzenia, datę urodzenia, miejsce stałego zamieszkania. W wypadku zagubienia zaświadczenia placówki PUR mogły wystawić nowe zaświadczenie na zasadach ogólnych po uprzednim udowodnieniu przez petenta faktu zagubienia (meldunek z milicji, ogłoszenie w gazecie).
Bibliografia przedmiotowa
Dziennik Urzędowy Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, Łódź, dnia 20 października 1947 r., nr 6, poz. 90.
Dziennik Urzędowy Państwowego Urzędu Repatriacyjnego 1947, nr 6, poz. 90, s. 14, 15.
Markowski H., Wojewódzki Oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Katowicach w latach 1945-1951, Katowice 2007.
https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/7529/edition/7023/content [dostęp: 1.12.2022r.].
Autor hasła
Mariola Majowicz