Wincenty Podlacha
ur. 29.12.1900 r. w Stryju, woj. lwowskie (obecnie Ukraina), zm. 17.12.1986 r. w Gliwicach – inżynier elektryk, wykładowca Politechniki Śląskiej, erudyta i bibliofil.
| Imię i nazwisko | Wincenty Podlacha |
| Data i miejsce urodzenia | 29.12.1900, Stryj |
| Data i miejsce śmierci | 17.12.1986, Gliwice |
| Zawód | inżynier elektryk, pracownik akademicki |
Wincenty Podlacha był synem Władysława, historyka sztuki, profesora gimnazjów oraz Uniwersytetów we Lwowie i Wrocławiu oraz Elżbiety z d. Nestorowicz. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie podjął w 1918 r. studia z matematyki i fizyki na Uniwersytecie Jana Kazimierza (UJK). Jeszcze w trakcie studiów został asystentem Katedry Fizyki Eksperymentalnej UJK. W 1924 r. uzyskał absolutorium. W latach 1926–1927 podjął pracę w Katedrze Fizyki Politechniki Lwowskiej. W 1927 r. rozpoczął w tej uczelni studia elektrotechniczne. W 1933 r. został na rok asystentem w Katedrze Fizyki Politechniki Lwowskiej. Od 1934 aż do 1941 r. (od 1939 r. w Lwowskim Politechnicznym Instytucie, w który Sowieci przekształcili Politechnikę Lwowską) był asystentem w Katedrze Pomiarów Elektrotechnicznych prof. Włodzimierza Krukowskiego. W 1939 r. uzyskał dyplom inżyniera elektryka. Po zamordowaniu prof. W. Krukowskiego przez Niemców w nocy z 3 na 4 lipca 1941 r. na Wzgórzach Wuleckich, W.P. objął opieką jego laboratorium. W czasie okupacji niemieckiej został zastępcą kierownika Laboratorium Elektrotechnicznego i adiunktem w Katedrze Pomiarów Elektrotechnicznych w Technische Fachkurse, szkole średniej w jaką Niemcy przekształcili Politechnikę. Dzięki staraniom kadry (w tym i W.P.) szkoła w konspiracji zachowała poziom wyższej uczelni. Po powrocie władzy sowieckiej kontynuował pracę w Katedrze jako docent i kierownik Laboratorium.
W 1946 r. z transportem przesiedleńczym wyjechał do Gliwic. Podjął pracę w Politechnice Śląskiej, w Katedrze Miernictwa Elektrycznego jako adiunkt i wykładowca. W 1947 r. został kierownikiem tej katedry na stanowisku zastępcy profesora, tytuł ten formalnie uzyskując w 1954 r. Zajmował się uruchomieniem laboratoriów oraz organizacją dydaktyki na Wydziale Elektrycznym. Biblioteka Metrologiczna, którą zorganizował w swojej katedrze była jego „oczkiem w głowie”, gromadził książki, dużo czytał i nanosił na ich marginesach swoje odręczne komentarze. Pracował też w uczelnianej Bibliotece Głównej. W latach 1959–1960 ofiarował książki swojego ojca do zbiorów Biblioteki Śląskiej w Katowicach, a wśród nich woluminy z cennymi dedykacjami (np. Romana Ingardena). W 1961 r. W.P. został odwołany ze stanowiska zastępcy profesora i kierownika Katedry i został starszym wykładowcą. W jego katedrze rozwinęli swe kariery naukowe doc. dr inż. Konstanty Bielański i prof. Ryszard Hagel. W.P. na emeryturę przeszedł w 1971 r. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, w Oddziale Gliwickim pełnił funkcję członka Zarządu, a od 1950 r. wiceprezesa. Był członkiem Komisji PAN ds. opracowania zbioru prac prof. Krukowskiego. Publikacja ukazała się w 1956 r.
14 czerwca 2017 r. na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach odbyło się zebranie Zarządu Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich połączone ze wspomnieniem W.P. Jego sylwetkę i dorobek przedstawił profesor Tadeusz Skubis, a wychowankowie i współpracownicy wspominali jego przyjacielski stosunek do studentów i współpracowników.
Pochowany na Cmentarzu Lipowym w Gliwicach.
Bibliografia podmiotowa
Podlacha W., Bibliografia prac Władysława Podlachy, [w:] Księga ku czci Władysława Podlachy, red. W. Floryan, Wrocław 1957, s. 23-27.
Bibliografia przedmiotowa
Skubis T., Wincenty Podlacha (1900-1986), [w:] Historia i Pamięć Włodzimierz Krukowski (1887-1941). Twórca lwowskiej szkoły pomiarów elektrycznych, red. J. Hickiewicz, Radom 2020, s. 224-233.
http://www.swe.sep.katowice.pl/files/85bd2b754798fcebb3bd1789ba8acaaed879de04.pdf [dostęp: 7.12.2022]
Informacje prof. Jerzego Hickiewicza, od 1949 r. studenta, a od 1955 asystenta w Katedrze Maszyn Elektrycznych Politechniki Śląskiej, sąsiadującej z Katedrą Miernictwa.
Autor hasła
Jerzy Hickiewicz, Piotr Rataj [listopad 2022 r.]