Stefania Baraniuk

Z Kresowianie na Śląsku
Wersja z dnia 09:45, 20 sty 2023 autorstwa Kstecki (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 12.10.1920 r., w Kołomyi (obecnie Ukraina), zm. 12.01.1993 r., w Głubczycach - nauczycielka, matematyk, społecznik.

Zdjęcie portretowe Stefanii Baraniuk
Imię i nazwisko Stefania Baraniuk
Data i miejsce urodzenia 12.10.1920, Kołomyja
Data i miejsce śmierci 12.01.1993, Głubczyce
Zawód nauczycielka

Stefania Baraniuk była córką naczelnika urzędu skarbowego w Kołomyi i właściciela stadniny koni Franciszka Baraniuka i nauczycielki Marii z domu Zarębskiej. W 1939 r. zdała maturę w II Państwowym Liceum i Seminarium Żeńskim w Kołomyi. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwanie przez nią studiów na wydziale chemii Politechniki Lwowskiej. W 1940 r. ukończyła kurs pedagogiczny i podjęła pracę jako nauczycielka w siedmioklasowej szkole powszechnej w Czeremchowie, pow. kołomyjski. Z ramienia Związku Walki Zbrojnej przeprowadzała żołnierzy polskich przez „zieloną granicę” do Rumunii. Była okresowo więziona przez NKWD i gestapo. W latach 1944–1945 pracowała na etacie nauczycielki w siedmioklasowej szkole powszechnej nr 10 w Kołomyi. W 1945 r. przyjechała transportem przesiedleńczym do Głubczyc, gdzie podjęła pracę jako referentka w Starostwie Powiatowym. W 1947 r. została nauczycielką matematyki i fizyki w Szkole Podstawowej nr 2 w Głubczycach, natomiast w 1949 r. – w tamtejszym liceum. W latach 1950–1954 studiowała zaocznie matematykę w Państwowej Wyższej Szkole w Łodzi. Od 1963 do 1977 r. była dyrektorką Liceum Ogólnokształcącego w Głubczycach, w którym, w miejsce systemu izb lekcyjnych, wprowadziła system pracowni przedmiotowych. W 1974 r. ukończyła studia matematyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. W 1975 r. została prezesem Zarządu Powiatowego Ligi Kobiet. Po przejściu na emeryturę w 1977 r., do 1989 r. nadal prowadziła zajęcia z matematyki na wydziale dla pracujących w liceum, w niepełnym wymiarze godzin. Jest wspominana przez absolwentów jako „człowiek czynu i sprawna organizatorka życia  szkoły”. Spoczęła na cmentarzu w Głubczycach.

Odznaczona: Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką Zasłużonemu Opolszczyźnie, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; nagrodzona: Nagrodą Ministra Oświaty i Wychowania I stopnia.

Bibliografia przedmiotowa

Akta osobowe Stefanii Baraniuk, Archiwum Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Głubczycach.

Duda J., Szelka A., Dzionek F., Słownik biograficzny nauczycieli Śląska Opolskiego, cz. 2, Opole 1996, s. 9-10.

Maciaszek W., „Stefa”, „Kalendarz Głubczycki” 1996, s. 206-207.

Maler K., Transport nauczycielski z Kołomyi, [w:] A. Szymczyna, K. Maler, Głubczyccy Kresowianie, Głubczyce 2013, s. 110-111.

Nicieja S.S., Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych, t. 4: Kołomyja, Żabie, Dobromil, Opole 2014, s.101.

Skrzyp T., Biografie ze szkolnego archiwum, [w:] Dzieje Pierwszego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Głubczycach. VI Zjazd Absolwentów i nauczycieli, Głubczyce 30.09-2.10.2005, red. J. Wac, Głubczyce 2005, s. 112-113.

Autor hasła

Katarzyna Maler [lipiec 2022].