Stanisław Holubowicz

ur. 13.02.1915 r. w Skale Podolskiej, pow. Borszczów, woj. stanisławowskie (obecnie Ukraina), zm. 29.10.2004 r. w Opolu – prawnik, radiowiec, fotografik, działacz społeczny i sportowy.

Imię i nazwisko	Stanisław Holubowicz
Data i miejsce urodzenia	13.02.1915, Skała Podolska
Data i miejsce śmierci	29.10.2004, Opole
Zawód	prawnik, radiowiec, fotografik, sportowiec

Ojcem Stanisława Holubowicza był Leopold Holubowicz, który w latach 1919-1939 był dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego im. Henryka Sienkiewicza w Tarnopolu, a matką Antonina z. d. Gottwald.

Stanisław Holubowicz ukończył Gimnazjum (nowego typu klasycznego) im. Stanisława Konarskiego w Tarnopolu, a następnie studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie z tytułem magistra prawa. W okresie gimnazjalnym ukończył 2 – letnie studium radiotechniczne prowadzone przez prof. K Sadowskiego, dające tytuł radiotechnika. Był to jego początek zainteresowania radiotechniką i mediami, które w dorosłym życiu stały się jego pasją. W okresie studiów został również absolwentem prestiżowego Studium Ekonomicznego pod kierunkiem prof. Stanisława Grabskiego (1871-1949) na Uniwersytecie Lwowskim.

W 1940 r. rozpoczął pracę zawodową jako instruktor ds. radiotechniki w Radiokomitecie w Tarnopolu. W latach 1943 – 1944 był zatrudniony w prywatnym warsztacie radiowym w Tarnopolu, a następnie - jako st. technik w Dyrekcji Radiotransmisyjnych Sieci w Tarnopolu.

W 1945 r. przesiedlony został do Opola, gdzie prowadził w latach 1945 – 1950 prywatny warsztat naprawczo-radiowy. Został prekursorem radiotechniki w Opolu i na Opolszczyźnie.

Od 1951 r. piastował stanowiska kierownicze, kolejno w następujących instytucjach radiowo – telewizyjnych: Zarządzie Okręgowym Radiofonizacji Kraju w Opolu, Oddziale Obsługi Radiotechnicznej, Wojewódzkim Zakładzie Remontowo – Instalacyjnym Łączności, Zakładzie Usług Radiowo – Telewizyjnych, Oddziale Usług i Produkcji Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego, z którego przeszedł na emeryturę w 1980 r.

Pełniąc funkcje kierownicze w wymienionych instytucjach poddawał się rygorom dydaktycznym i sprawdzianom testowym w zakresie telewizji, radiotechniki i informatyki w Ośrodku Badawczo Rozwojowym Informatyki w Warszawie.

Był inicjatorem wielu akcji promujących korzyści z używania radia i telewizji dla mieszkańców regionu. Wprowadził jako pierwszy w kraju ekspresowy system napraw urządzeń radiowo – telewizyjnych na wsiach i w małych miasteczkach (tzw. „Skrzynki ZURiT-owskie”). Zapewnił bezpłatny serwis RTV w szkołach, placówkach oświatowo – wychowawczych i placówkach opieki zdrowotnej. Zespół Szkół Elektrycznych w Opolu był pod jego szczególną opieką, tam przekazał zestawy urządzeń elektrotechnicznych. Gdy zaczęto organizować w Opolu w 1963 r. Festiwal Polskiej Piosenki, zapewniał wysoki poziom przekazu audiowizualnego koncertów i imprez towarzyszących festiwalowi. Był współautorem wprowadzonego w 1976 r. modelu automatycznej łączności w relacji: gminy na terenie województwa opolskiego – Urząd Wojewódzki, które było pierwszym tego typu rozwiązaniem technicznym w Polsce.

Oprócz działalności zawodowej był aktywny na arenie sportowej. W latach 40. i 50. XX w. angażował się jako zawodnik organizowanych na terenie Opola wyścigów motocyklowych. Był w tej dyscyplinie sportu motorowego najlepszym zawodnikiem w na Śląsku i w Kraju, wielokrotnym mistrzem Śląska i wicemistrzem Polski w ulicznych wyścigach motocyklowych (w kat. 250 cm). Został kapitanem sportowym sekcji motorowych w „OKS ODRA Opole” i „KS GÓRNIK Zabrze”. Był zasłużonym działaczem Polskiego Związku Motorowego. Od 1949 r. był sędzią I klasy hokeja na lodzie. Swoim pasjom sportowym oddawał się od lat młodzieńczych. Jeszcze w Tarnopolu, wspólnie z braćmi: Adamem, Romanem i Zdzisławem założył „Brodzki Klub Sportowy”, skupiający młodzież.

Jego pasją była także fotografią. Swoje prace publikował w prasie i eksponował na wystawach fotograficznych. Był członkiem „Polskiego Towarzystwa Fotograficznego.

Odznaczony: „Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski”, „Medalem Tysiąclecia” oraz innymi odznakami resortowymi, regionalnymi oraz branżowymi, wpisany do „Księgi Ludzi Zasłużonych dla Województwa Opolskiego”.

Bibliografia przedmiotowa

Duda J., Śp. mgr. Stanisław Holubowicz, „Semper Fidelis” 2005, nr 1 (84), s. 47 – 48.

Autor hasła

Jerzy Hubicki