Stanisław Adam Lepiankiewicz

Imię i nazwisko	Stanisław Adam Lepiankiewicz
Data i miejsce urodzenia	29.11.1902, Sambor
Data i miejsce śmierci	06.05.1985, Opole
Zawód	chemik, farmaceuta

ur. 29.11.1902 r. w Samborze (obecnie Ukraina), zm. 06.05.1985 r. w Opolu – chemik, farmaceuta, społecznik.

Stanisław A. Lepiankiewicz pochodził ze znanego w Samborze rodu farmaceutów. Rodzicami byli Jan Lepiankiewicz i Kamila z d. Smutny. Ojciec prowadził najsłynniejszą w Samborze aptekę „Pod Gwiazdą”, która do dziś funkcjonuje w niezmienionej postaci. Stanisław miał siostry Katarzynę Gierasińską oraz Annę Janke. Jego najmłodszy brat Julian (ur. w 1910 r. w Samborze, zm. w 1973 r. w Londynie) – był pianistą, po studiach artystycznych odbytych we Wrocławiu i w Wiedniu. Jako absolwent podchorążówki w Włodzimierzu Wołyńskim walczył podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. Po klęsce militarnej, przedostał się jako kurier do Rumunii, potem trafił do Armii Andersa na Bliskim Wschodzie. W 1947 r. osiadł w Londynie, gdzie był wirtuozem fortepianu.

S.L. w 1920 r. ożenił się z Antoniną Kieszkowską, z którą miał syna Andrzeja. Szkołę powszechną oraz Gimnazjum S.L. ukończył w 1921 r. w rodzinnym Samborze. Następnie praktykował w aptece ojca. W latach 1924–1927 studiował farmację na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1927 r. wrócił do pracy w aptece w Samborze. Następnie kontynuował naukę na studiach doktoranckich na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1932 r. uzyskał tytuł doktora filozofii nauk chemicznych. Następnie powrócił do Sambora, został kierownikiem apteki i laboratorium. W latach 1939–1941 był asystentem w katedrze Chemii Organicznej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1939 r. prowadził kursy obrony przeciwchemicznej we Lwowie. W 1941 r. wrócił do Sambora, gdzie do 1944 r. był kierownikiem apteki powiatowej. Należał do członków Izby Aptekarskiej we Lwowie. Potem mieszkał czasowo pod Starym Sączem w Małopolsce (w okupowanej Polsce), gdzie pracował w tamtejszej aptece oraz prowadził kursy z chemii w ramach tajnego nauczania. W marcu 1945 r. objął stanowisko chemika w Centralnym Zarządzie Przemysłu Paliw Płynnych w Krakowie. Potem skierowany został do Zakładów Chemicznych w Oświęcimiu, a w sierpniu 1945 r. został kierownikiem Zakładów Chemicznych w Blachowni na Śląsku Opolskim (obecnie Kędzierzyn-Koźle). Pod koniec 1947 r. został zwolniony na własną prośbę z pracy w przemyśle chemicznym i 1.10.1947 r. przeniósł się do Opola. Pracował początkowo w Aptece Ubezpieczeń Społecznych, potem do 1954 r. był kierownikiem Wojewódzkiego Laboratorium Kontrolnego w Opolu. W latach 1947–1951 kierował apteką w Opolu przy ul. Słowackiego róg Mickiewicza. W latach 1948–1951 został delegatem z okręgu opolskiego do Izby Aptekarskiej w Katowicach. Na początku lat 50. XX w. wykładał chemię, recepturę i farmakologię w Państwowym Liceum Felczerskim w Opolu i na kursach dla pielęgniarek w Opolu. Opracował skrypt z farmakologii dla słuchaczek 3-letniej Szkoły Pielęgniarek w Opolu. W 1951 r. zorganizował pracownię chemiczną w Wojewódzkiej Stacji Krwiodawstwa w Opolu, którą kierował do 1956 r. W 1956 r. zaprojektował, zorganizował i uruchomił Pracownię Płynów Infuzyjnych w Szpitalu Wojewódzkim w Opolu. W latach 1956–1971 był kierownikiem apteki Polikliniki Milicyjnej w Opolu. W latach 60. współpracował przy projektowaniu Pracowni Aseptycznej w Opolskim Przedsiębiorstwie Aptek.

Był wykładowcą Towarzystwa Wiedzy Powszechnej i Towarzystwa Przyjaciół Nauki, Towarzystwa Przyjaciół Opola, Członkiem Towarzystwa Przeciwgruźliczego, PCK. Należał do Towarzystwa Przyjaciół Opola. Przeszedł na emeryturę w 1971 r. a od 1973 r. pracował w niepełnym wymiarze godzin w pracowni Szpitala Wojewódzkiego. 30.09.1982 r. dostąpił zaszczytu „odnowienia” po 50.latach doktoratu na Uniwersytecie Jagiellońskim

W 1956 r. zdobył pierwsze miejsce w kraju za wynalazczość i racjonalizację w „służbie krwi”. Odznaczony: Medalem X-lecia Polski Ludowej, Srebrnym Krzyżem Zasługi Orderu Odrodzenia Polski, Zasłużony dla Miasta Opola, Zasłużony dla Województwa Opolskiego, Medalem im. J Łukasiewicza - za wzorową ofiarną pracę w służbie zdrowia.

Zmarł w Opolu, pochowany został w Przeworsku – w rodzinnej mogile Lepiankiewiczów.

Bibliografia podmiotowa

Lepiankiewicz St., Farmakologia i receptura, Ople 1952 [skrypy szkolny].

Lepiankiewicz St., Danysz Andrzej – Farmakologia i receptura, Warszawa [brw.].

Bibliografia przedmiotowa

Dyrda J. M., Lepiankiewicz Stanisław Adam, [w:] Słownik medycyny i farmacji Górnego Śląska, red. J. M. Dyrda, Katowice 2000, t.4 (A-Z), s. 232, fot.

Nicieja S.S. Kresowa Atlantyda historia i mitologia miast kresowych: Sambor, Rudki, Bieńkowa Wisznia, Nadwórna, Bitków, Delatyn, Rafajłowa, tom V, Opole 2014, s. 90-91:  nota o Adamie Lepiankiewiczu - ojcu Stanisława.

SS. Nicieja, Moje kresy, opolscy Samborzanie, https://nto.pl/moje-kresy-opolscy-samborzanie/ar/4534793 [dostęp 18.07.2022]

Autor hasła

Jerzy Hubicki [lipiec 2022 r.]