Ludwik Kozołub

ur. 16.05.1935 r. w Zbadyniu (pow. Gródek Jagielloński, woj. lwowskie) w rodzinie Szczepana i Agnieszki z domu Horoszczak - nauczyciel akademicki, kulturoznawca.

Imię i nazwisko	Ludwik Kozołub
Data i miejsce urodzenia	16.05.1935, Zbadyń
Zawód	nauczyciel akademicki

Ekspatriowana rodzina osiedliła się w czerwcu 1945 r. w Dolnej (pow. Strzelce Opolskie), od połowy lat pięćdziesiątych zamieszkała w Strzelcach Opolskich. L. K. edukację podstawową ukończył w Kadłubcu (pow. Strzelce Opolskie), dalszą naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Strzelcach Opolskich. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w 1954 r. podjął studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, zwieńczone dyplomem magisterskim po prezentacji pracy końcowej „Gwary wsi powiatu strzeleckiego”.

Pracę nauczycielską rozpoczął w 1958 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Brzegu. W 1961 r. przeniósł się do Technikum Budowlanego i Szkoły Rzemiosł Budowlanych w Opolu (obecnie Zespół Szkół Technicznych i Ogólnokształcących im. Kazimierza Gzowskiego), w szkole tej pracował do 1972 r. Jednocześnie w latach 1968 – 1972 sprawował funkcję kierownika Sekcji Języka Polskiego w Okręgowym Ośrodku Metodycznym w Opolu. W 1973 r. został powołany na stanowisko wizytatora – metodyka języka polskiego w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Opolu. Był także sekretarzem Komisji Okręgowej Olimpiady Literatury i Języka Polskiego w Opolu. Jego pracy zawodowej towarzyszyła twórczość pisarska o charakterze popularno – naukowym. Ukoronowaniem tych działań była praca doktorska: Model placówki kulturalnej w środowisku wiejskim Śląska Opolskiego, poprzedzona czteroletnimi badaniami, promotorem rozprawy był prof. dr hab. Tadeusz Gospodarek.

W 1973 r.  L. K. przeszedł do pracy naukowej w Instytucie Pedagogiki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu do Zakładu Kultury Współczesnej. Pełnił też funkcję pełnomocnika rektora do spraw wydawniczych i sekretarza Towarzystwa Przyjaciół WSP Opole. Pracując naukowo nie zerwał kontaktów ze środowiskiem nauczycielskim, aktywnie uczestniczył w procesie doskonalenia nauczycieli prowadzonym przez Opolski Oddział Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych, następnie przez Wojewódzki Ośrodek Metodyczny w Opolu. Działa w Opolskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk i Towarzystwie Ludoznawczym we Wrocławiu. Brał udział w pracach Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Katowicach w Komisji Studiów nad Przyszłością Górnego Śląska.

W 198 r. został adiunktem w Katedrze Badań nad Kulturami Regionalnymi na Uniwersytecie Opolskim.  W niepełnym wymiarze godzin dodatkowo prowadził zajęcia w Studium Nauczycielskim w Raciborzu i w Wyższej Szkole Zarządzania i Organizacji w Opolu. Gościnnie swoje prace badawcze prezentował na wielu wyższych uczelniach m. in. na Uniwersytecie Wrocławskim Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.  W 1998 r. ukazała się „opera magna”, najważniejsza w jego dorobku naukowym praca: Rodzima wieś opolska. Kultura i życie społeczne. Studium socjologiczno – etnologiczne (Opole 2000). W 2000 r. na Uniwersytecie Śląskim przeprowadził w oparciu o dorobek naukowy przewód habilitacyjny. W 2000 r. otrzymał tytuł profesora Uniwersytetu Opolskiego.

Przygotował wiele oryginalnych opracowań metodycznych dotyczących nauczania języka polskiego, w różnych okresach czasu wprowadzanych do praktyki opolskich szkół średnich, znanych i wykorzystywanych również szeroko w kraju. Jest autorem ponad 200 artykułów i publikacji naukowych, do najważniejszych zaliczyć można m. in.: Obyczaje i obrzędy w większych zakładach pracy województwa opolskiego, Opole 1973; Regionalizm w kształceniu literackim i kulturalnym uczniów liceum, Opole 1996; Rola kultury ludowej Śląska Opolskiego w procesie integracji mieszkańców Opolszczyzny, Opole 1986.

Wiele prac powstało w ramach współdziałania z Instytutem Badan Literackich w Warszawie i Instytutem Śląskim w Opolu.

Swoje prac regularnie publikował m. in. w:  „Kwartalniku Nauczyciela Opolskiego”; „Kwartalniku Opolskim”; „Polonistyce” i w „Zeszytach Naukowych: Uniwersytetu Opolskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu”. Aktywnie brał udział w życiu społecznym miasta Opola, był członkiem  następujących organizacji: Związku Sybiraków, Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo Wschodnich, Stowarzyszeniu Oficerów Rezerwy im. Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Na emeryturę przeszedł w 2010 r.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego. Otrzymał Nagrodę I stopnia Ministra Oświaty i Wychowania. Za popularyzację tematyki śląskiej, z rąk Prezydenta Siemianowic otrzymał prestiżową Nagrodę im. Księdza Aleksandra Skowrońskiego.

Bibliografia podmiotowa

Kozołub L., Obyczaje i obrzędy w większych zakładach pracy województwa opolskiego, Opole 1973.

Kozołub L.,  Regionalizm w kształceniu literackim i kulturalnym uczniów liceum, Opole 1996.

Kozołub L., Rola kultury ludowej Śląska Opolskiego w procesie integracji mieszkańców Opolszczyzny, Opole 1986.

Bibliografia przedmiotowa

Duda J., Szelka A, Dzionek F., Słownik nauczycieli Śląska Opolskiego. Część VI, Opole 2002, s. 53.

Duda J., Andrzejewska – Wasilenko A., Doskonalenie nauczycieli na Śląsku Opolskim. 1948 – 2001. Słownik biograficzny. [Bmw], s. 39.

Autor hasła

Jerzy Duda