Kazimierz Skibniewski
ur. 1.03.1884 r. w Stanisławowie (obecnie Ukraina), zm. 24.02.1974 r. w Opolu – rzemieślnik, lakiernik.
| Imię i nazwisko | Kazimierz Skibniewski |
| Data i miejsce urodzenia | 1.03.1884, Stanisławów |
| Data i miejsce śmierci | 24.02.1974, Opole |
| Zawód | rzemieślnik, lakiernik |
Kazimierz Skibniewski w rodzinie o pochodzeniu szlacheckim. Przodkowie wywodzili się z Niżniowa, pow. Tłumacz, woj. stanisławowskie, gdzie mieli swój majątek. Ojciec Kazimierza, Ludwik Skibniewski (ur. 1849) ożenił się wbrew rodzicom z niemajętną kobietą przez co został z rodziny wydziedziczony. Wyjechał z majątku do Stanisławowa, gdzie w kościołach wykonywał malowidła ścienne, gdyż był uzdolniony artystycznie. W niedługim czasie przeniósł się z rodziną do Lwowa. Matką Kazimierza Skibniewskiego była Franciszka z domu Krystycka. W 1888 r. już we Lwowie urodziła się jedyna siostra Kazimierza, Anna. W wieku 6 lat K.S. został osierocony przez ojca, który zginął w karambolu, a wkrótce po tym matka popadła w chorobę i została umieszczona w zakładzie psychiatrycznym w Kulparkowie. Dwuletnia siostra K.S. została oddana do Ochronki we Lwowie (dawniej dom dziecka), a Kazimierz został pod opieką brata matki, który nie przywiązywał wagi do jego wychowania i opieki; chłopak musiał sam troszczyć się o byt. K.S. ukończył tylko 4 klasy szkoły ludowej, a potem był oddany do terminu i uczył się lakiernictwa zatrudniając się w różnych zakładach rzemieślniczych. W latach 1915-1918 K.S. służył w Armii Austriackiej w 24 pp., w stopniu kaprala. 10 września 1923 r. został powołany do polskiego wojska, przydzielony do pospolitego ruszenia z bronią. Po odbyciu służby - zwolniony 10 sierpnia 1925 r., otrzymał kartę mobilizacyjną z przydziałem do 6 Dywizjonu Sanockiego. 17 stycznia 1915 r. ożenił się z Katarzyną Władyka. Z tego małżeństwa urodziło się 5-ro dzieci, pierwsza córka Eugenia ( 1915 -), a następnie synowie Alfred (1917-), Feliks (1923-), Maria (1926-) i syn Bogusław ( 1929-). K. S. był jedynym żywicielem rodziny, żona nie pracowała. W roku 1937 uzyskał Kartę Rzemieślniczą Nr Rej. 387/R. v. wydaną 24 czerwca przez Zarząd Miejski w Królewskim Stołecznym Mieście Lwowie, uprawniającą do wykonywania rzemiosła lakiernictwa (bez prawa przyjmowania na naukę i kierowanie praktycznym kształceniem terminatorów/uczniów). We Lwowie do 1945 r. posiadał swój warsztat lakierniczy. W 1945 r. rodzina został przymusowo wysiedlona, zmuszona do opuszczenia rodzinnych stron na zawsze. Wysiedleńców kielowano na tzw. Ziemie Odzyskane. Ciężkie dzieciństwo, bieda w latach młodości spowodowały osłabienie organizmu. K.S. często zapadał na różne choroby układu kostnego oraz na płuca.
Kartę ewakuacyjną Nr 2173/Kol wystawioną przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego we Lwowie również na żonę i syna Bogusława otrzymał 26 marca 1945 r. ze skierowaniem do Krakowa. Jechali długo, z przerwą w Katowicach, gdzie 10 kwietnia Kazimierz Skibniewski otrzymał zapomogę w wys. 150 zł., a wkrótce zamiast do Krakowa pojechali innym transportem do Opola. Na Dworzec Wschodni w Opolu przyjechali 20 kwietnia 1945. Po kilku dniach K.S. zajął mieszkanie przy ul. Kośnego 27, na które oficjalny przydział otrzymał 22 maja 1945 po złożeniu Karty Ewidencyjnej w Rejonowym Inspektoracie Osadnictwa w Opolu. Do końca 1945 r. do Opola przyjechały także pozostałe dorosłe dzieci Kazimierza, osiedliły się z rodzinami w Opolu. Po wojnie odnalazł też swoją jedyną siostrę, która nigdy nie założyła rodziny, mieszkała w Warszawie (w Powstaniu Warszawski straciła nogę), a potem we Wrocławiu [Wspomnienia rodzinne...].
W powojennym Opolu K.S. podejmował się pracy jako lakiernik, a od początku lat sześćdziesiątych pracował, na pół etatu, jako portier w Zakładzie Energetycznym, potem w Opolskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego w Opolu.
K.S. dożył sędziwego wieku, lat, był człowiekiem bardzo pogodnym i życzliwym. Interesował się historią, dużo czytał, zwłaszcza Ignacego Kraszewskiego. Tęsknił do Lwowa przez całe życie spędzone w Opolu. Nie chciał zatrzeć wspomnień i nigdy nie odwiedził miejsc swego dzieciństwa. W Opolu urodziło się ośmioro wnucząt K.S. i 10. prawnucząt. W dniu 22 stycznia 1974 r. K.S. został potrącony na przejściu przez rozpędzony samochód ciężarowy, zmarł po dwóch dniach.
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Opolu na Półwsi.
Bibliografia przedmiotowa
Dokumenty z archiwum rodzinnego Skibniewskich: Akt urodzenia K. Skibniewskiego,
Świadectwo ślubu z Katarzyna Władyka, Książeczka Wojskowa, Legitymacja członka Kasy Chorych Miasta Lwowa z 1929 r., Karta Ewakuacyjna, Karta Ewidencyjna Nr R.I.O 7483 z dokumentów PUR w Archiwum w Opolu
Wspomnienia rodzinne Skibniewskich.
Autor hasła
Jolanta Kołodziejska