Feliks Kasztelewicz

ur. 13.01.1891 r. w Trebinje (obecnie Bośnia i Hercegowina), zm. 4.03.1951 r. w Namysłowie – inżynier budowy maszyn, pracownik kopalń naftowych w Zagłębiu Borysławsko-Drohobyckim (obecnie Ukraina).

Imię i nazwisko	Feliks Kasztelewicz
Data i miejsce urodzenia	13.01.1891, Trebinje
Data i miejsce śmierci	4.03.1951, Namysłów
Zawód	inżynier budowy maszyn, pracownik kopalń naftowych

Feliks Kasztelewicz był trzecim dzieckiem Józefa Leona Kasztelewicza (1862–1921) i Marii z Jacykiewiczów (1865–1955). Urodził się w Trebinje, w Bośni i Hercegowinie, gdzie jego ojciec został posłany do pracy jako leśniczy państwowy. Jego najstarszy brat, Eugeniusz Kasztelewicz, (1885–1914) był leśnikiem, zginął na początku I wojny światowej. Jego starsza siostra Olga (1887–1963) wyszła za mąż za Jana Kosteckiego, miała czwórkę dzieci, a najmłodsza córka to Maria Pawłowiczowa. Jego młodszy brat Józef (1893–1960) był oficerem marynarki, a w czasie wojny ukrywał się w Sobiborze jako leśnik. Najmłodszy brat Tadeusz (1895–1942), podczas I wojny światowej walczył w Legionach. Ukończył studia prawnicze, pracował w Urzędzie Ziemskim w Stanisławowie. W czasie II wojny światowej działał w Armii Krajowej, został zamordowany przez Ukraińców.

Po ponad dziesięciu latach pracy w Bośni, ojciec F.K. poprosił o przeniesienie w rodzinne strony, do Galicji. Został leśniczym w Nadwórnej (woj. stanisławowskie). Dlatego F.K. uczył się w Szkole Powszechnej w Nadwórnej, a następnie w trzyletniej Szkole Wydziałowej w Stanisławowie. W latach 1905–1909 odbywał czteroletnią praktykę ślusarską: u majstra ślusarskiego Władysława Klemensa w Nadwórnej (1905–1906) oraz w Fabryce Wag Jana Stankiewicza we Lwowie (1906–1909). W 1908 r. podjął naukę w Miejskiej Szkole Przemysłowej we Lwowie i 17 grudnia 1909 r. złożył egzamin czeladniczy. Jako czeladnik był pracownikiem lwowskich przedsiębiorstw: Fabryki Wag Jana Stankiewicza (1909–1910) i Fabryki Konstrukcji Żelaznych T. Wygnaniec i S-ka (03.-08.1910). Wyjechał następnie do Wiednia, gdzie przez cztery lata pracował jako ślusarz-monter w różnych fabrykach i zakładach (Ig. Gridl, 15.08.1910-15.10.1910, fabryka Gustaw Kleptar, 14.10.1910-24.03. 1911, 13.09.1912-9.11.1912, Franz Opielka 19.11.1912-15.02.1912). Uczył się też w Państwowej Szkole Przemysłowej w Wiedniu, którą ukończył 12 września 1912 r. Pracując, zaoszczędził pieniądze na dalsze studia w Technicum w Mittweida w Saksonii. Tam uczył się do 1921 r., z przerwą na okres I wojny światowej. Podczas wojny walczył w wojsku austriackim, został ranny i odkomenderowany do fabryki maszyn i odlewni żelaza w Morawskiej Ostrawie, gdzie pracował od 7 maja 1917 do 7 grudnia 1917 r. Od 1 listopada 1918 r. do 14 września 1919 r. walczył już w Wojsku Polskim. Przez prawie rok (15.09.1919–15.07.1920) pracował jako technik maszynowy w biurze inż. Bronisława Kułakowskiego. 16 czerwca 1920 r. ponownie wyjechał do Mittweide, gdzie 3 września 1921 r. zakończył studia uzyskaniem dyplomu inżyniera budowy maszyn. Od 1922 r. pracował w kopalniach naftowych w Zagłębiu Borysławsko-Drohobyckim, m.in. przy montowaniu szybu w Porohach. Od stycznia 1924 do 30 października 1926 r. był zatrudniony na różnych stanowiskach w Vacuum Oil Company S.A. w Buchtowcu. Następnie był kierownikiem kopalni w firmie „Bitumen” w Pniowiu (1.05.1927–31.12.1928). W styczniu 1929 r. wyjechał do Persji (obecnie Iran), gdzie do końca lipca pracował w kopalniach nafty, jednak powrócił z powodu szkodliwego klimatu. Od połowy sierpnia 1929 do 31 maja 1931 r. był urzędnikiem technicznym w Powiatowym Urzędzie Drogowym Nadwórna. Od pierwszego czerwca 1931 r. do czasu ekspatriacji, a więc do 5.06.1945 r. był kierownikiem kopalń naftowych Bonariva, S.A. Marysieńka w Pasiecznej, Karpathan Oel Aktiengesellschafft Bitcow i w Słobodzie Rongurskiej. 6 czerwca 1945 r., z obawy przed napadami Ukraińców, musiał opuścić rodzinne strony. Żona wyjechała już wcześniej. Życie uratowała mu służąca, Ukrainka. W lipcu 1945 r. dotarł na Dolny Śląsk. Pracował jako kierownik Stacji Państwowego Przedsiębiorstwa Traktorów i Maszyn Rolniczych początkowo w Legnicy, Cieplicach, a 1 września 1945 r. został kierownikiem Stacji Traktorów i Maszyn Rolniczych w Sycowie i Dyrektorem Zakładu Technicznej Obsługi Rolnictwa Rejonu Namysłów.

Był żonaty z Leonią Szpakowską, nauczycielką, która po wojnie mieszkała w Wolsztynie. Nie mieli dzieci.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Namysłowie przy ul. Jana Pawła II.

Bibliografia podmiotowa

Kasztelewicz F., Życiorys, Syców 2 VIII 1947, maszynopis [w posiadaniu rodziny].

Bibliografia przedmiotowa

Sprawozdanie Kuratoryi zawiadującej Miejską Szkołą Przemysłową za rok szkolny 1909, Lwów 1909.

Życiorys śp. inż. Feliksa Kasztelewicza odtworzony na podstawie pozostałych dokumentów, maszynopis [w posiadaniu rodziny].

Autor hasła

Weronika Pawłowicz [grudzień 2022 r.]