Bronisław Zdobylak

ur. 9.02. 1925 r. w Rodatyczach, woj. lwowskie  (obecnie Ukraina), zm. 14. 02. 2021 r. w Opolu – pracownik Polskich Kolei Państwowych,  Żołnierz Armii Krajowej, kapitan Wojska Polskiego

Imię i nazwisko	Bronisław Zdobylak
Data i miejsce urodzenia	9.02.1925, Rodatycze
Data i miejsce śmierci	14.02.2021, Opole
Zawód	dyżurny ruchu kolejowego

Bronisław Zdobylak, wychowywał się w wielopokoleniowej i wielodzietnej rodzinie w atmosferze patriotyzmu i umiłowania Ojczyzny. Ojciec był uczestnikiem wojny polsko-sowieckiej w 1920 r. Rodzice prowadzili gospodarstwo rolne.

Dzieciństwo i naukę w miejscowej szkole powszechnej przerwał wybuch II wojny światowej. Już w pierwszej, wielkiej wywózce syberyjskiej w 1940 r. wieloosobowa rodzina, z sześciorgiem dzieci została zesłana na Syberię. Już na pierwszym postoju udało się Bronisławowi zbiec z pociągu. Piętnastoletni chłopiec samotnie, pieszo wyruszył w drogę powrotną do rodzinnej miejscowości. Do wkroczenia wojsk niemieckich w 1941 r. ukrywał się u krewnych, którzy uchronili się przed wywózką. W styczniu 1943 r. złożył przysięgę żołnierza Armii Krajowej, przyjął pseudonim „Aster”. W składzie miejscowego oddziału uczestniczył w akcjach dywersyjnych przeciwko Niemcom, a także w zbrojnych działaniach chroniących ludność wiejską przed ukraińskimi bandytami spod znaku UPA.

W sierpniu 1944 r. został powołany do służby w II Armii Ludowego Wojska Polskiego, wcielony do 7. Dywizji Piechoty wziął udział w sforsowaniu Nysy Łużyckiej. Dalszy szlak bojowy wiódł przez Rothenburg, Daubitz, Hirschwalde. Po zakończeniu działań II wojny światowej 7. Dywizja Piechoty została skierowana do ochrony polskiej, zachodniej granicy na odcinku Mużaków-Kopaczów. Sztab stacjonował w Lubaniu.

W 1948 r. został zdemobilizowany. Zamieszkał w Rembieszowie (pow. Wieluń, woj. wielkopolskie). Po zawarciu małżeństwa ze Stefanią Kościółek od 1949 r. był mieszkańcem Kluczborka. Swoje losy zawodowe związał z Polskimi Kolejami Państwowymi. Po ukończeniu specjalistycznych szkoleń zdobył uprawnienia dyżurnego ruchu kolejowego. W latach 1949 – 1960 był dyżurnym ruchu stacji Kluczbork, ważnego węzła komunikacyjnego. Od 1960 r. aż do przejścia na emeryturę w 1992 r. był dyżurnym ruchu na stacji Opole Główne. Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany przez Dyrekcję Okręgową Kolei państwowych we Wrocławiu. Miał opinię szlachetnego człowieka, o otwartym sercu, życzliwego, spieszącego z pomocą, każdemu, kto pomocy potrzebował.    

W 1990 r. wstąpił do Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Po przedstawieniu dowodów działalności w szeregach Armii Krajowej Na Kresach Wschodnich RP i przebiegu służby wojskowej w szeregach II Armii LWP został mu przyznany stopień kapitana. Aktywnie uczestniczył w spotkaniach z dziećmi i młodzieżą szkolną. Miał dar pięknego opowiadania o wydarzeniach wojennych. Był autorytetem wśród  braci kolejarskiej, wśród członków opolskich organizacji kombatanckich. Służbę w szeregach Związku traktował w kategoriach wielkiego zaszczytu. Wieloletni chorąży Opolskiego Oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

W 2020 r., wspólnie z żoną obchodził 71-lecie związku małżeńskiego. Otrzymał listy gratulacyjne m. in. od Ordynariusza Opolskiej Diecezji i Wojewody Opolskiego.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej otrzymanym z rąk Prezydenta RP na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego, Krzyżem Partyzanckim, Medalem Zwycięstwa i Wolności.

Pochowany na Cmentarzu w Opolu na Półwsi.

Bibliografia przedmiotowa

Kapitan w stanie spoczynku Bronisław Zdobylak, „Akowiec” 2021,  nr 5, s. 32.

Ejzeman K., Jubileusz 71-lecia pożycia małżeńskiego Stefanii i Bronisława Zdobylaków, „Akowiec” 2020,  nr 1, s. 39.

Autor hasła

Ludwik Kozołub, Jerzy Duda.