Tekst źródłowy strony Bolesław Kozakiewicz

'''ur. 1.12.1923 r. w Taurowie, pow. brzeżański, woj. tarnopolskie (obecnie Ukraina), zm. 20.03.2012 r. w Zubrzycach, pow. głubczycki – rolnik, kombatant.'''

{{Biografia|imie_nazwisko=Bolesław Kozakiewicz|data_i_miejsce_śmierci=20.03.2012, Zubrzyce|data_i_miejsce_urodzenia=1.12.1923, Taurów|zawod=rolnik, wojskowy|zdjecie=[[Plik: Bolesław-Kozakiewicz.jpg|class=portretowe|alt=Zdjęcie portretowe Bolesława Kozakiewicza|90%|Bolesław Kozakiewicz]]}}

Bolesław Kozakiewicz pochodził z rodziny wielokulturowej polsko-ukraińskiej. Matka Teodozja z d. Lubińska była Ukrainką, a ojciec Jan Polakiem. Mieszkali w Taurowie przy ul. Krzyżowej 932. Małżeństwo miało dwoje dzieci – Bolesława i Zenobię. Po ukończeniu 7-klasowej Szkoły Powszechnej w Taurowie Bolesław wraz z rodzicami prowadził gospodarstwo rolne. W 1935 r. wstąpił do Związku Strzeleckiego i ukończył kurs I stopnia. Podczas okupacji, w kwietniu 1943 r. został przymusowo wcielony do kompani pracy i zabrany przez Niemców na roboty, najpierw do Brzeżan, a następnie do Lwowa. W czerwcu 1943 r. uciekł z obozu we Lwowie i schronił się na wsi u swojego brata Alojzego. W marcu 1944 r. powrócił do domu w Taurowie, gdzie ponownie został przez Niemców aresztowany i zmuszony do kopania okopów i budowy umocnień (do 17 lipca 1944 r.). We wrześniu 1944 r. wstąpił w szeregi Istriebitielnego Bataliona w Taurowie. Brał udział w likwidacji band UPA. Zimą 1944/1945 rodzina Kozakiewiczów ciężko chorowała na tyfus plamisty. Najpierw Bolesław leżał półprzytomny przez 6 tygodni, a następnie matka i siostra. Przed samym wyjazdem na Ziemie Odzyskane obydwie kobiety zmarły.

B.K. w drugiej połowie czerwca 1945 r. został przesiedlony wraz z wieloma innymi mieszkańcami Kresów na Zachód, trafił na teren powiatu głubczyckiego, najpierw do Bogdanowic, gdzie mieszkał przez rok w jednym domu z Niemcami, a następnie do Zubrzyc. W tym samym roku wziął ślub z Katarzyną Lenartowicz urodzoną w Taurowie, z którą miał dwoje dzieci – Jana i Krystynę. Wraz z teściami prowadził wspólnie gospodarstwo rolne do marca 1953 r. Miesiąc później został zatrudniony na stanowisku kierownika sklepu Gminnej Spółdzielni w Zubrzycach, a w lutym 1956 r. przeniesiony do pracy w Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej (GRN) w Zubrzycach na stanowisko referenta skupu obowiązkowych dostaw ziemiopłodów i zwierząt rzeźnych, gdzie pracował do 1962 r. Po likwidacji GRN w tym samym roku, zatrudniony na stanowisku magazyniera w Państwowym Gospodarstwie Rolnym (PGR) w Wojnowicach. W latach 1966–1969 pracował w Kółku Rolniczym w Zubrzycach, a następnie do 1972 r. jako kierownik sklepu GS we Włodzieninie. W sierpniu tego samego roku został przeniesiony do Urzędu Pocztowego w Zubrzycach na stanowisko naczelnika, gdzie pracował aż do emerytury.

Po śmierci został pochowany jest na Cmentarzu Komunalnym w Zubrzycach.

==Bibliografia przedmiotowa==
Szymczyna A., Maler K., ''Głubczyccy Kresowianie,'' Głubczyce 2012, s. 218-225.

Wywiad przeprowadzony w Zubrzycach, pow. głubczycki z Bolesławem Kozakiewiczem 19.08.2008 r. [Nagranie w zbiorach Arkadiusza Szymczyny].

''Życiorys Bolesława Kozakiewicza,'' Archiwum Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Oddział w Głubczycach, Akta osobowe – Bolesław Kozakiewicz.

==Autor hasła==
Arkadiusz Szymczyna [wrzesień 2022 r.]
[[Kategoria:Biografie]]

{{DEFAULTSORT:Kozakiewicz_Bolesław}}
[[Kategoria:Lista haseł]]