Ada Elektorowicz

z domu Hoffman, ur. 24.07.1903 r. w Kosowie, woj. stanisławowskie (obecnie Ukraina), zm. 28.04.1994 r. w Katowicach – pianistka, pedagog.

Imię i nazwisko	Ada Elektorowicz
Data i miejsce urodzenia	24.07.1903, Kosów
Data i miejsce śmierci	28.04.1994, Katowice
Zawód	pianistka, pedagog

Ada Elektorowicz urodziła się w rodzinie muzyków pochodzenia niemieckiego. Ojciec o nazwisku Hoffman, matka z d. Froelich. A.E. uczyła się w klasie fortepianu Marii Sołtysowej w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. W 1927 r. zdała egzamin państwowy, w 1928 r. otrzymała dyplom ze złotym medalem, a w 1932 r. ukończyła kurs koncertowy. Już w 1926 r. rozpoczęła pracę pedagogiczną, najpierw jako asystentka Sołtysowej, a potem samodzielnie. W latach 1928-1932 uczyła na kursie niższym i średnim, a od 1932 r. na kursach wyższych. Często akompaniowała w różnych imprezach patriotycznych, np. w 1931 r. podczas obchodów święta 3 Maja w Domu Oświatowym na Persenkówce. W 1929 r. wyszła za mąż za Czesława Urbana Elektorowicza (ur. 25.05.1900), legionistę II Brygady Legionów, obrońcę Lwowa, lekarza absolwenta lwowskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza. W latach 1934-1939 uczyła muzyki w gimnazjum w Borszczowie, gdzie jej mąż był lekarzem kolejowym. Występowała też we Lwowie, np. 16 kwietnia 1936 r. w koncercie Polskiego Towarzystwa Muzycznego zorganizowanym przez uczniów zmarłej w 1935 r. Marii Sołtysowej. Wykonała wtedy Etiudy symfoniczne Roberta Schumanna.

Po wybuchu II wojny światowej mąż został aresztowany w Borszczowie i zesłany na Syberię. Od czerwcu 1943 r. był żołnierzem 2. Korpusu Polskiego, 3. Dywizji Strzelców Karpackich, w maju 1944 r. brał udział w walkach o Monte Cassino. A.E. po wybuchu wojny znalazła się we Lwowie, gdzie pracowała jako nauczycielka i akompaniatorka w szkole muzycznej, a także prowadziła tajne nauczanie. W 1944 r. została uwięziona we Lwowie. Ze względu na niemieckie pochodzenie gestapowcy proponowali jej współpracę w zamian za wypuszczenie na wolność, ale odmówiła i trafiła do obozu hitlerowskiego dla kobiet Ravensbrück, gdzie przebywała do końca wojny. Po uwolnieniu z obozu zamieszkała w Gliwicach. Pracowała jako pianistka w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego. Od 1947 r. była pedagogiem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. M. Karłowicza w Katowicach. Pracowała tam do 1989 r. Uczyła gry na fortepianie, była też ilustratorem muzycznym. Do jej najbardziej znanych uczniów należeli: Czesław Grabowski, Stanisław Kotyczka, Magdalena Kubzda-Zasada oraz Józef Stompel.

Odznaczona: Krzyżem Oświęcimskim; Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972 r.); Medalem Edukacji Narodowej (1979).

Według Leksykonu polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku zmarła w Katowicach, ale nekrolog zamieszczony w „Dzienniku Zachodnim” informował, że zmarła w Murnau i tam 2 maja 1994 r. odbył się jej pogrzeb.

Bibliografia przedmiotowa

Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania, Warszawa 1939, s. 71 [biogram męża].

Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. K. Janczewska-Sołomko, Kraków 2008, s. 103.

Nekrolog, „Dziennik Zachodni” 1994, nr 91, s. 4.

Program Koncertu ku uczczeniu .P. Dyrektorowej Marii Sołtysowej, Lwów 1936.

Baza: Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką 1939-1945: https://straty.pl/szukaj-osoby.php

Autor hasła

Barbara Maresz