Zbigniew Strociak

ur. 13. 12. 1931 r. w Stanisławowie (obecnie Ukraina) – piłkarz pierwszej ligi piłkarskiej i pierwszej ligi hokeja na lodzie. Sędzia międzynarodowy w piłce nożnej i hokeju na lodzie

Imię i nazwisko	Zbigniew Strociak
Data i miejsce urodzenia	13.12.1931, Stanisławowo
Zawód	piłkarz, hokeista, sędzia sportowy

Urodził się w rodzinie inteligenckiej. Ekspatriowany wraz z rodzicami w 1945 r. na Śląsk, osiedlił się w Opolu. Rozpoczętą w rodzinnym mieście naukę kontynuował w Opolu, najpierw ukończył Technikum Samochodowe, następnie zdobył dyplom magisterski w zakresie pedagogiki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu.

Na stronie internetowej opolskiego klubu „Odra” możemy przeczytać:

„…W historii opolskiego klubu był sportowiec, którego osiągnięć nikt przez lata nie potrafił skopiować. Zbigniew Strociak był w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych minionego wieku znakomitym piłkarzem I-ligowego klubu „Budowlanych” i jednocześnie hokeistą, również pierwszoligowego zespołu macierzystego klubu…”.

Jako piłkarz grał na prawej obronie i wraz z Ryszardem Wrzosem i Alfonsem Kanią tworzyli jedną z najlepszych formacji defensywnych w polskiej ekstraklasie piłkarskiej, a z kolei wraz z Zdzisławem Trojanowskim i Stanisławem Smajdą stanowili sławny tercet hokejowy. Po zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 31 lat, został sędzią piłki nożnej i hokeja na lodzie, stopniowo dochodząc do najwyższych zaszczytów, w obu dyscyplinach był sędzią międzynarodowym, prowadził zawody praktycznie przez cały rok, latem na zielonej murawie, zimą na lodowiskach. Prowadził mecze w kraju i poza jego granicami.

Przygodę z piłką nożną zaczynał w 1947 r. jako junior „Lwowianki” Opole. Po fuzji „Lwowianki” z „Odrą”, już jako senior „Budowlanych” Opole występował na boiskach i lodowiskach w całej Polsce, w rozgrywkach I i II ligi i w rozgrywkach międzynarodowych. Na stadion „Odry” przy ulicy Oleskiej w tamtych latach przychodziło 20 do 30 tysięcy ludzi.

W latach 1965-1969 jako arbiter poprowadził kilkaset spotkań piłkarskich i hokejowych na najwyższym poziomie rywalizacji. Należał do najlepszych polskich sędziów piłkarskich i hokejowych. Bardzo sprawny fizycznie, zdecydowany, był zapraszany do prowadzenia najtrudniejszych spotkań. Zdarzało się, że w jednym dniu trzeba było czasem prowadzić dwa mecze I-ligowe, w południe piłkarski, wieczorem hokejowy.

Przez cały czas kariery sportowej pracował zawodowo, ostatnie 25 lat przed przejściem na emeryturę był zastępcą dyrektora w Opolskim Przedsiębiorstwie Instalacyjnym w Opolu.

W rodzinnym archiwum Zbigniewa Strociaka znajdujemy ponad tysiąc wycinków prasowych z „Sportu”, „Przeglądu Sportowego”, z dzienników krajowych i lokalnych rejestrujących przebieg jego kariery sportowej.

Trener polskiej reprezentacji narodowej Andrzej Strejlau oceniając ligowy sezon piłkarski 1976/1977 powiedział:

„…Czy liga jest warta pochwał? Raczej nie. Mogę natomiast powiedzieć, że najlepszym sędzią w rozgrywkach był pan Strociak z Opola. Nie najmłodszy wiekiem, ale najbardziej sprawiedliwy, o czym mieliśmy okazję przekonać się w wielu meczach…”.

W katowickim „Sporcie” z lipca 1978 r., czytamy:

”…Miło nam donieść, że opolski arbiter piłkarski Zbigniew Strociak otrzymał bardzo wysoką ocenę oficjalnych obserwatorów i prasy węgierskiej, za sędziowanie meczu młodzieżowych reprezentacji Węgier i Rumunii…”.

Również w „Sporcie” Stanisław Penar napisał:

„…Przed chorzowskim spotkaniem „Ruchu” Chorzów z warszawską „Legią” otrzymałem list od jednego z sympatyków futbolu, który zwracał się z prośba do Polskiego Związku Piłki Nożnej, aby poprowadził je najlepszy polski arbiter Zbigniew Strociak…”

Za wybitne osiągnięcia sportowe i zawodowe został odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Złotą Odznaką Polskiego Związku Piłki Nożnej, Odznakami Zasłużonego dla miasta Opola, Zasłużonego Opolszczyźnie.

Bibliografia przedmiotowa

Archiwum rodzinne Zbigniewa Strociaka.

Strona internetowa Klubu „Odra” Opole – www.odraopole, dostęp: listopad 2023 r.

Autor hasła

Ludwik Kozołub, Jerzy Duda