Wojciech Migocki

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 23.04.1909 r. w Kutach, woj. stanisławowskie (obecnie Ukraina), zm. 5.06.1998 r. w Katowicach – architekt, architekt wnętrz, artysta plastyk.

Zdjęcie portretowe Wojciecha Migockiego
Imię i nazwisko Wojciech Migocki
Data i miejsce urodzenia 23.04.1909, Kuty
Data i miejsce śmierci 5.06.1998, Katowice
Zawód architekt, architekt wnętrz, artysta plastyk

Wojciech Migocki urodził się w ormiańskiej rodzinie Leopolda i Marii z Mojzesowiczów, miał brata Mariana (19061943), który zginął w niemieckim obozie na Majdanku. Rodzice byli nauczycielami, udzielali się społecznie, a w letniej porze wynajmowali pokoje letnikom. Mieszkali przy ul. Saperskiej w Kutach. W.M. w 1935 r. ukończył studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej. W czasie studiów odbywał praktykę przy budowie Sanatorium Przeciwgruźliczego dla Dzieci na Kubalonce w Istebnej i wówczas zetknął się ze Śląskiem. W 1935 r. przystąpił do konkursu kwalifikacyjnego i został zatrudniony w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach jako referendarz biura konstrukcyjnego Wydziału Komunalno-Budowlanego. Pracował tam do 1939 r.

II wojnę światową spędził we Lwowie, gdzie prowadził firmę budowlaną, m.in. był kierownikiem odbudowy Poczty Głównej. W czasie okupacji niemieckiej był więziony przez gestapo i przebywał w obozie pracy. W 1945 r. wrócił do Katowic i do 1949 r. pracował na kierowniczych stanowiskach w Górnośląskim Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Budowlanych. W latach 19471951 był dyrektorem Działu Budownictwa Śląsko-Dąbrowskiego Urzędu Wojewódzkiego, Głównym Architektem Wojewódzkim oraz delegatem Ministra Budownictwa dla województwa śląskiego, a potem naczelnym dyrektorem Zarządu Biura Projektowania Miast Zjednoczenia Południe w Katowicach. W latach 19661970 był głównym specjalistą do spraw architektury w Biurze Studiów i Projektów Energetycznych „Energoprojekt” w Katowicach, a w latach 19701974 kierownikiem zespołu sprawdzającego i zatwierdzającego dokumentację projektową w Wojewódzkim Biurze Projektów w Katowicach. Sprawował też funkcje pełnomocnika Akcji Odbudowy Stolicy oraz rzeczoznawcy Ministra Kultury i Sztuki do spraw architektury wnętrz. Był przewodniczącym Komisji Programowo-Artystycznej Budowy Pałacu Młodzieży w Katowicach, Pałacu Kultury w Dąbrowie Górniczej, Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku oraz Stadionu Śląskiego w Chorzowie, a także członkiem Kolegium Projektowego budynku BWA w Katowicach i Pomnika Powstańców Śląskich na Górze św. Anny.

Projektował i nadzorował realizację wielu obiektów, jak: budynki administracyjne, szpitale, szkoły, budynki mieszkalne komunalne i willowe, obiekty sakralne i zakłady przemysłowe. Zajmował się też projektowaniem wnętrz. Jego autorstwa jest m.in.: wystrój Pałacu Młodzieży oraz Domu Technika Naczelnej Organizacji Technicznej w Katowicach, części biurowej i laboratoryjnej chorzowskiego Planetarium, a także niektórych wnętrz Pałacu Kultury i Sztuki w Warszawie oraz Opery Śląskiej w Bytomiu. Od 1948 r. był członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB), w latach 19511953 przewodniczącym Zarządu Oddziału PZITB. Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, Oddziału Katowice.

Rozwijał działalność artystyczną w kilku dyscyplinach, zajmował się architekturą wnętrz, meblarstwem artystycznym, małymi formami plastycznymi (znaki graficzne, odznaki) oraz projektowaniem elementów dekoracyjnych związanych ze stałą architekturą wnętrz. Równolegle uprawiał malarstwo, rysunek, rzeźbę abstrakcyjno-dekoracyjną. Swoje prace prezentował na kilku wystawach indywidualnych, m.in.: wnętrza mieszkalne (Katowice 1962 r.), wnętrza sklepowe i wystawiennicze (1966 r.), formy rzeźbiarskie w drewnie (Katowice 1967 r.). Malarstwo i rysunek prezentował w 1979 r. w katowickiej Galerii Biura Wystaw Artystycznych (BWA) i w 1989 r. na jubileuszowej wystawie związanej z 80 urodzinami i 50-leciem pracy artystycznej. Pokazano wtedy 50 prac W.M., przede wszystkim akwarel, głównie pejzaży z widokami Świerklańca, Korbielowa, Zakopanego i Pszczyny. Wystawę prezentowano także w BWA w Tychach. Jak sam artysta mówił malarstwo jest dla niego chwilą relaksu po ciężkiej pracy przy desce kreślarskiej:

Jestem rozmiłowany w malarstwie. Robię to z własnej wewnętrznej potrzeby. Staram się na swoich obrazach uwiecznić ginące piękno otaczającej nas przyrody, która jest naszą drugą matką, a także unikatowe zabytki architektury. Po części jestem dokumentalistą. [Akwarele Wojciecha Migockiego, „Echo” 1989, nr 32, s. 3].

W 1983 r. uczestniczył w plenerze malarskim „Uroki Pszczyny” i otrzymał nagrodę im. Jana Dutkiewicza ufundowaną przez władze miasta Pszczyna.

W.M. był członkiem wielu organizacji zawodowych i artystycznych, m.in.: Związku Polskich Artystów Plastyków, Klubu Związków Pracy Twórczej, Stowarzyszenia Architektów Polskich, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Od początku działalności katowickiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Lwowa, należał do tej organizacji i aktywnie w niej działał. Uczestniczył w otwarciu wystawy Lwów naszej pamięci zorganizowanej w grudniu 1989 r., a także brał udział w konferencji zorganizowanej z inicjatywy katowickiego TML 4 maja 1991 r. Podczas spotkania poświęconego udziałowi lwowian w życiu społecznym Górnego Śląska wygłosił referat Działalność lwowskich architektów i plastyków na Górnym Śląsku. Z kolei w „Biuletynie Ormiańskiego Towarzystwa Kultury” zamieścił relację o zbrodniach ukraińskich w Kutach i okolicy, spisaną z opowieści swoje matki i mieszkańców Huculszczyzny.

Ożenił się ze Stanisławą z d. Wojewoda, mieli dwie córki Małgorzatę (docent w Wyższej Szkole Rolniczej) i Annę (technik-hotelarz). Mieszkali przy ul. Sandomierskiej w Katowicach.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką „Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego”,

Bibliografia podmiotowa

Migocki W., Działalność lwowskich architektów i plastyków na Górnym Śląsku, [w:] Udział lwowian w życiu społecznym Górnego Śląska, Wszechnica Górnośląska, t. 2, red. M. Lubina, Katowice 1991, s. 97-104.

Migocki W., Działalność lwowskich architektów i plastyków na Górnym Śląsku, [w:] Materiały z sesji naukowej piątego zjazdu wychowanków WAOL. Gliwice 20022.IX.1991, Katowice 1993, s. 97-104.

Migocki W., Owidiusz nie zapomni, „Biuletyn Ormiańskiego Towarzystwa Kultury” 1995, nr 4, s. 22-29.

Bibliografia przedmiotowa

Kto jest kim w województwie katowickim’98, Katowice 1998, s. 295-296.

(jp), Akwarele Wojciecha Migockiego, „Echo” 1989, nr 32, s. 3.

(M.B.), Dwa jubileusze. Wernisaż w katowickim BWA, „Trybuna Robotnicza” 1989, nr 92, s. 4.

https://wiki.ormianie.pl/index.php?title=Wojciech_Migocki [dostęp: 19.12.2022]

http://inmemoriam.architektsarp.pl/pokaz/wojciech_migocki,2464 [dostęp: 19.12.2022]

Autor hasła

Barbara Maresz [grudzień 2022 r.]