Witold Dudik

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 2.12.1938 r. we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 17.11.2001 r. w Żelaznej k. Grodkowa – inżynier leśnik.

Imię i nazwisko Witold Dudik
Data i miejsce urodzenia 2.12.1938, Lwów
Data i miejsce śmierci 17.11.2001, Żelazna
Zawód inżynier leśnik

Witold Dudik urodził się w rodzinie o wielopokoleniowej tradycji zawodu leśnika. Leśnikami byli: Jego ojciec Antoni, dziadek Karol (obaj inżynierowie leśnicy; absolwenci Wyższej Szkoły Lasowej we Lwowie oraz Politechniki Lwowskiej) i pradziadek Hilary.

Dziadek Karol, ur. 1877 r. - Zarządca dóbr leśnych Lanckorońskich w Komarnie (pow. Rudniki, woj. Lwowskie), aresztowany przez sowietów 25.03.1940 r., ofiara Zbrodni katyńskiej, pochowany w Bykowni k/ Kijowa.

Ojciec Antoni, uczestnik Kampanii Wrześniowej, przed wojną pracownik Biura Techniczno-Leśnego dr. inż. F. Krzysika we Lwowie. W czasie okupacji hitlerowskiej oraz sowieckiej był asystentem w Katedrze Botaniki Leśnej na Oddziazle Lasowym Politechniki Lwowskiej. Witold wzrastał w rodzinie i środowisku przepełnionym szczególną pasją i zamiłowaniem do lasu. Już od chłopięcych lat stale towarzyszył Ojcu w jego leśnych i łowieckich wędrówkach. Las na dobre przeniknął jego serce i duszę.

Po II wojnie światowej, w 1945 r., Witold wraz z rodzicami przybył transportem przesiedleńczym na Śląsk, zamieszkał najpierw w Bytomiu, a następnie, od 1946 r. w Opolu. Ojciec znalazł zatrudnienie w zawiązujących się na Ziemiach Zachodnich Dyrekcjach Lasów Państwowych.

W 1948 r. Antoni Dudik (osobne hasło) założył Koło Łowieckie „Knieja” jako stowarzyszenie łowieckie leśników pracujących w Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Śląskiego, przeniesione w tym roku z Bytomia do Opola. Wpisanie zostało do rejestru kół Łowickich w 1952 r. Syn Witold towarzyszył ojcu w organizacji tej inicjatywy. Obecnie prezesem Koła jest jego syn Wojciech.

W roku 1956 Witold D. złożył egzamin dojrzałości w I Liceum Ogólnokształcącym w Opolu i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu.

W 1957 r. wstąpił w szeregi Polskiego Związku Łowieckiego. Jego życie związane z tą organizacją zapisuje się piękną, powszechnie znaną w środowisku myśliwych regionu treścią. Był Wielkim Rycerzem św. Huberta, szafarzem najświetniejszych idei polskiego łowiectwa.

W roku 1961 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera leśnictwa. Po studiach powrócił na Opolszczyznę. Pracę zawodową rozpoczął we wrześniu 1961 r. w Nadleśnictwie Zawadzkie, początkowo jako praktykant, następnie na stanowisku adiunkta. W latach 1962-1963 pełnił funkcję adiunkta w Nadleśnictwie Grudzice (Opole).

W październiku 1963 r. podjął pracę w Zespole Ochrony Lasu w Opolu (OZLP) na stanowisku inspektora. W zespole tym, z krótką przerwą na przełomie lat 1974/75 kiedy to pracował w Opolskim OZLP w Wydziale Zagospodarowania Lasu, pracował aż do śmierci. Przez ostatnie 6 lat zatrudniony był na stanowisku Kierownika.

Witold, leśną pasję zaszczepia i pielęgnuje u swoich synów: Marka i Wojciecha – inżynierów leśników, pracujących w lasach Państwowych na ternie Opolszczyzny. Tym samym przekazuje kolejnemu pokoleniu skarb bogatych leśnych tradycji zawodowych rodziny Dudików.

Witold Dudik w swej profesji jako inżynier leśnik, dzięki szczególnym walorom osobowości: pracowitości, dociekliwości i dokładności, posiadł szeroką wiedzę i ogromne doświadczenie w dziedzinie ochrony lasu – tej szczególnej dziedzinie nauki i praktyki leśnej, której poświęcił niemal całe swoje zawodowe życie. Był znanym i powszechnie szanowanym autorytetem wśród leśników południowo-zachodniej Polski. Wyrazem uznania dla jego kwalifikacji było, m.in. wielokrotne powierzanie mu kierownictwa Stacji Osłon Naukowych, powoływanych na czas zagrożeń lasu od szkodliwych owadów. Wniósł wkład w pionierskie badania nad biologią i znaczeniem gospodarczym zasnuj (Cephalcia sp.) oraz - nad możliwościami przeciwdziałania szkodom od tych rośliniarek w świerczynach Beskidu Śląskiego i Żywieckiego, Płaskowyżu Głubczyckiego oraz Sudetów.

Był opiniodawcą i współautorem wielu opracowań branżowych, m.in. kolejnych wydań Instrukcji Ochrony Lasu.

Swoją wiedzą i doświadczeniem zawodowym dzielił się publikując w: „Polskim Piśmie Entomologicznym” „Sylwanie”, „Pracach Instytutu Badawczego Leśnictwa, „Trybunie Leśnika”, „Postępach Techniki w Leśnictwie”, „Przeglądzie Leśniczym”.

Odznaczony: Brązowym Medal Zasługi Łowieckiej (1968), Srebrnym Medal Zasługi Łowieckiej ( 1977), Złotym Medal Zasługi Łowieckiej ( 1998 ), Złotą Odznaką Honorową Polskiego Towarzystwa Leśnego (2001 r.), tytułem Zasłużony dla Łowiectwa Opolszczyzny (1995r.), Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (1978 r.), Zasłużony dla Opolszczyzny (1985 r.),

Pochowany w Opolu na cmentarzu na Półwsi.

Bibliografia podmiotowa

Instrukcji Ochrony Lasu, oprac. zbiorowe, Warszawa 1988, 1999.    

Bibliografia przedmiotowa

G., Guzik, Wspomnienie o Śp. mgr. inż. Witoldzie Dudiku

Kierowniku Zespołu Ochrony Lasu w Opolu, przekazane do leksykonu.

Księga pamiątkowa z okazji pięćdziesięciolecia Koła Łowieckiego Nr 4 "Knieja" w Opolu, red. R. Rippel, współred. Jerzy Bień (łowiectwo), Witold Dudik, Bolesław Żabski, Opole 2000.

http://knieja.opole.pl/o-nas/, dostęp 13.06.2023 r.

https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/3958, dostęp 15.06.2023 r.

Autor hasła

Grzegorz Guzik