Wiesław Jackowski

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 22.06.1906 r. w Stanisławowie (obecnie Iwano-Frankiwsk na Ukrainie), zm. 3.05.2006 r. w Głubczycach – pionier pożarnictwa w Głubczycach.

Zdjęcie portretowe Wiesława Jackowskiego
Imię i nazwisko Wiesław Jackowski
Data i miejsce urodzenia 22.06.1906, Stanisławów
Data i miejsce śmierci 3.05.2006, Głubczyce
Zawód strażak

Wiesław Jackowski był synem Bronisława Jackowskiego. Podczas I wojny światowej jego rodzina uciekła przed frontem na Węgry. Część krewnych pozostała tam na stałe. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w 1918 r., W. Jackowski powrócił do Stanisławowa, ukończył gimnazjum handlowe i podjął pracę w domu towarowym. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej znalazł nową pracę w zakładach gazowniczych w Stanisławowie, a w maju 1935 r. zapisał się do ochotniczej straży pożarnej. W 1930 r. ożenił się z Eleonorą (ur. w 1909 r. w Stanisławowie, zm. w 1986 r. w Głubczycach). W czasie II wojny światowej był uczestnikiem kampanii wrześniowej, a po klęsce Polski przystąpił do ruchu oporu. W sierpniu 1941 r. trafił do niemieckiego więzienia w Stanisławowie, z którego został zwolniony w kwietniu 1942 r. Następnie podjął  pracę fizyczną na kolei. Podczas zakładania  przez Niemców getta żydowskiego w Stanisławowie, dom, w którym mieszkali Jackowscy, znalazł się na jego terenie. Rodzina otrzymała przepustkę pozwalającą na przemieszczanie się, lecz po trzech miesiącach kazano im się stamtąd wyprowadzić. Zamieszkali więc w domu nr 25 na rynku, naprzeciwko ratusza. W lipcu 1945 r. wyjechali z dziećmi transportem przesiedleńczym, złożonym głównie z odkrytych wagonów bydlęcych, na Zachód. Po przyjeździe na Śląsk spędzili cały tydzień na dworcu kolejowym w Ligocie k. Katowic. Ostatni etap podróży, tym razem w wagonie towarowym, doprowadził ich do Głubczyc. Tam zamieszkali w domu byłego niemieckiego właściciela tartaku, Kittla przy dzisiejszej ul. Oświęcimskiej. W 1947 r. W. Jackowski z grupą innych mężczyzn zorganizował w Głubczycach Ochotniczą Straż Pożarną (OSP). Został zastępcą jej komendanta, Reinholda Witka. W 1948 r., gdy uruchomiono zniszczoną podczas wojny gazownię, W. Jackowski podjął w niej pracę jako inkasent. W 1951 r. został pierwszym komendantem rejonowej OSP, a w 1957 r. jej skarbnikiem i funkcję tę sprawował przez 22 lata. W 1981 r. został prezesem OSP. Pod koniec lat 70. XX w. przeszedł na emeryturę. Miał syna i dwie córki. Jedna z nich, Jadwiga Czepierga, pracowała jako nauczycielka geografii w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Głubczycach. Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medal Wolności i Zwycięstwa, Odznaką Grunwaldzką, odznaką Zasłużonego Opolszczyźnie, Złotą Odznaką Związkową Wzorowego Strażaka, brązowym i złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa.

Spoczął na cmentarzu w Głubczycach

Bibliografia przedmiotowa

Kronika Powiatowej Straży Pożarnej (zapisy prowadzone do 2008 r.), dostępna w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej. [Materiały niedrukowane].

Kronika Rejonowej Straży Pożarnej z lat 1986–1991, dostępna w Śląskiej Bibliotece Cyfrowej.  [Materiały niedrukowane].

Łoziński M., Wiesław Jackowski, „Głos Głubczyc” 1995, nr 31, s. 9.

Maler K., Wiesław Jackowski – strażak ze Stanisławowa, [w:] A. Szymczyna, K. Maler, Kresowi mieszkańcy ziemi głubczyckiej, t. 2, Głubczyce 2018, s. 276-279.

Wspomnienia Jadwigi Czepiergi, zapisane przez autorkę 20.10.2015 r. [Materiały niedrukowane].

Autor hasła

Katarzyna Maler [lipiec 2022 r.].