Teresa Laszkiewicz

Imię i nazwisko	Teresa Laszkiewicz
Data i miejsce urodzenia	01.06.1927, Przemyśl
Data i miejsce śmierci	02.10.2020, Opole
Zawód	urzędnik państwowy

z domu Wirkijowska, ur. 01.06.1927 r. w Przemyślu, zm. 02.10.2020 r. w Opolu – urzędnik państwowy. Związana z ziemią tarnopolską.

Teresa Laszkiewicz pochodziła z kresowej nauczycielskiej rodziny związanej z ziemią tarnopolską i lwowską. Ojciec Michał Wirkijowski - inżynier, zmarł przed jej urodzeniem. Wychowywaniem Teresy zajęła się matka Ewa Wirkijowska z d. Leder (ur. 02.01.1905 r., zm. 31.05.1990 r. w Opolu) – nauczycielka.

Teresa ukończyła szkołę podstawową, w której uczyła jej matka. Matka pracowała początkowo w typowo ukraińskiej szkole w Wodnikach (pow. Kałusz, woj. stanisławowskie), później w Sokołówce Hetmańskiej (pow. Złoczów, woj. tarnopolskie). Przeniesienie się do Sokołówki Hetmańskiej spowodowane było ucieczką z Wodnik przed banderowcami mordującymi Polaków. Ostrzegł ich i pomógł w ucieczce ukraiński dyrektor tej szkoły. Rodzina miała dobre relacje z miejscową ludnością ukraińską w Wodnikach. Znała ich język i zwyczaje. Matka Teresy uczyła Ukraińców języka polskiego i kultury polskiej. Teresa w późniejszych latach chętnie wracała do wspomnień z okresu życia wśród Ukraińców. Opisała te czasy w swoim pamiętniku. Nie mogła pogodzić się z faktem, że przywódcy polityczni Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów OUN i ich zbrojne ramię Ukraińska Partyzancka Armia UPA (banderowcy), nienawidzili i bestialsko mordowali Polaków, często sąsiadów.

Następnie rodzina Teresy przeniosła się do Zimnej Wody k. Lwowa, gdzie mieszkała część rodziny matki. Naukę w szkole średniej Teresa rozpoczęła w Zimnej Wodzie.

W 1945 r. została przymusowo przesiedlona z rodziną do powojennej Polski, zamieszkała początkowo u brata matki Mieczysława w Łodzi, skąd przeniosła się w 1946 r. do Opola, gdzie zamieszkała większa część rodziny Leder, przybyła wcześniej z Kresów. Matka Teresy Ewa pracowała początkowo jako nauczycielka w Prewentorium dla Dzieci w Suchym Borze k. Opola, a następnie w szkole podstawowej w pobliskiej Dębskiej Kuźni. Od 1950 r. mieszkały razem w służbowym domu jednorodzinnym dla nauczycieli szkoły w Dębskiej Kuźni.

Po ustabilizowaniu życia, Teresa kontynuowała naukę szkolna, w 1947r. ukończyła Technikum Ekonomiczne w Opolu.

W 1951 r. wyszła za mąż za Mariana Czesława Laszkiewicza (ur. 20.07.1926 r. w Starym Siole, woj. lwowskie, zm. 07.04.1974 r. w Opolu) – ekonomistę. Mieszkali od 1953 r. wspólnie z matką Teresy w Dębskiej Kuźni. Mąż Teresy był dyrektorem Miejskiego Przedsiębiorstwa Remontowo Budowlanego w Opolu. Mieli dwójkę dzieci: Barbarę (ur. 02.02.1953 r. w Opolu) i Wacława (ur.13.02.1954 r. w Dębskiej Kuźni, zm. 19.12.2021 r. w Gdyni). W 1965 r. przeniosła się z mężem i dziećmi do mieszkania spółdzielczego w Opolu. Dzieci ukończyły w Opolu szkoły średnie: Barbara Liceum Ogólnokształcące im Marii Konopnickiej, a Wacław Technikum Mechaniczne.

Córka Barbara po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu wyszła za mąż za Włodzimierza Wiktora (ur. 20.10.1953 r. w Grodkowie, woj. opolskie), również absolwenta WSI w Opolu. Mając dwójkę małych dzieci: Magdalenę (ur. 22.02.1978 r. w Opolu) i Dominikę (ur. 01.05.1979 r. w Opolu), zmuszona była z powodu zaangażowania męża w działalność w Związku Zawodowym “Solidarność” wyjechać z mężem i dziećmi w 1983 r. do Stanów Zjednoczonych. Mieszkają tam nadal. Córki ukończyły tam studia i założyły własne rodziny. Barbara nie raz przyjeżdżała z mężem i córkami, a potem z ich rodzinami do Opola. Odwiedzała swoją matkę Teresę, natomiast jej mąż Włodzimierz odwiedzał swoich rodziców zamieszkałych w Kędzierzynie-Koźlu.

Syn Wacław po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, a później Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni założył w Gdyni rodzinę i ma dwoje dzieci: Macieja (ur. 18.02.1979 r. w Gdyni) i Martę (ur. 10.07.1985 r. w Gdyni). Po przejściu na emeryturę w stopniu pułkownika komandora zajął się propagowaniem w kraju gry w golfa – osiągając na tym polu duże sukcesy.

Teresa w Opolu podjęła pracę jako sekretarka w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni “Samopomoc Chłopska” w Opolu, gdzie pracowała do 1987 r. W czasie wakacji pracowała również jako sekretarka w Wojewódzkim Komitecie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Opolu. Na emeryturę przeszła w 1987 r. Była człowiekiem bardzo towarzyskim, lubianym przez rodzinę i otoczenie. Była dumna ze swoich dzieci. Gdy nadszedł czas, w którym wymagała stałej opieki, syn Wacław zatrudnił do pomocy panią z Ukrainy, która przez okres ponad trzech lat opiekowała się matką. Obie panie pochodziły z okolic Tarnopola i nawiązały silną wieź emocjonalną. Wspominały często swoje rodzinne strony i śpiewały ukraińskie piosenki ludowe, które Teresa bardzo dobrze pamiętała. Doczekała się czworga wnucząt i ośmiorga prawnucząt.

Teresa opisała koleje swojego losu w pamiętniku, zapisy prowadziła do chwili wyjazdu córki do Stanów Zjednoczonych w 1981 r. Po tym wydarzeniu nie była w stanie kontynuować wpisów. Pamiętnik posiada teraz jej córka Barbara.

Pochowana została na cmentarzu w Opolu na Półwsi, we wspólnej mogile z matką Ewą Wirkijowską i rodziną jej siostry Emilii Czaińskiej z d. Leder.

Bibliografia podmiotowa

Laszkiewicz T., Pamiętnik, Opole, [tekst nieopublikowany], w zbiorach własnych rodziny.

Bibliografia przedmiotowa

Hubicki J., Kronika Rodziny Leder, Opole 2014. [Materiały nieopublikowane], w zbiorów własnych rodziny.

Autor hasła

Jerzy Hubicki [lipiec 2022 r.]