Tadeusz Max

ur. 30.06.1909 r. we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 9.01.1975 r. w Opolu – artysta malarz, projektant przemysłowy.

Imię i nazwisko	Tadeusz Max
Data i miejsce urodzenia	30.06.1909, Lwów
Data i miejsce śmierci	9.01.1975, Opole
Zawód	artysta malarz, projektant przemysłowy

Tadeusz Max urodzony we Lwowie, prawdopodobnie jako syn rzeźbiarza Franciszka Maxa (w 1913 r. zamieszkały przy ul. Piekarskiej 53). Studiował we Lwowie na Wydziale Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego Państwowej Szkoły Technicznej: rzeźbę w pracowniach Jana Nalborczyka i Edwarda Wittiga oraz malarstwo w pracowniach Kazimierza Sichulskiego i Jana Kazimierza Olpińskiego. Po raz pierwszy swoje prace pokazywał na wystawie we Lwowie w 1929 r. W okresie lwowskim pracował m.in. jako scenograf w Teatrze Wielkim, zajmował się także konserwacją rzeźb. Od 1937 r. był członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Malarzy we Lwowie.

Po zakończeniu II wojny światowej został ekspatriowany do nowej Polski, osiedlił się w Tarnowie (Małopolska), gdzie w latach 1947–48 kierował delegaturą Związku Polskich Artystów Plastyków, był współzałożycielem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych oraz twórcą i długoletnim kierownikiem Spółdzielni Pracy Przemysłu Artystycznego „Imago Artis”. W 1948 r. zaprojektował monument w Zbytlikowskiej Górze pod Tarnowem, upamiętniający masowe egzekucje polskich obywateli, przeprowadzone przez hitlerowców w lesie Buczyna. W latach 1954–1965 pracował jako projektant zabawek w Zakładach Przemysłu Gumowego „Semperit” w Krakowie. Oprócz projektowania dla przemysłu zajmował się malarstwem w duchu realizmu. Pod koniec życia zmienił dość radykalnie sposób malarskiej wypowiedzi, tworząc kompozycje abstrakcyjno-geometryczne. Regularnie organizował wystawy indywidualne, związane z kolejnymi jubileuszami pracy artystycznej: w 1955 r. w Tarnowie z okazji 25-lecia; w 1960 r. w Biurze Wystaw Artystycznych w Tarnowie z okazji 30-lecia; w 1967 r. w Klubie Związków Twórczych w Opolu z okazji 35-lecia; w 1970 r. w Biurze Wystaw Artystycznych w Opolu z okazji 40-lecia pracy twórczej.

W 1965 r. przeniósł się do Opola, podejmując pracę projektanta zabawek w spółdzielni „Opolanka”. W latach 1967–1971 był prezesem Okręgu Opolskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum w Raciborzu, Galeria Sztuki Współczesnej w Opolu, Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.

Pochowany na cmentarzu w Opolu na Półwsi, spoczywa wraz z żoną Haliną (1917–1996) w rodzinny grobowcu.

W 1976 r. w Biurze Wystaw Artystycznych w Opolu zorganizowano pośmiertną wystawę T. Maxa, obejmującą pokaz malarstwa, grafiki, rysunku i rzeźby artysty.

Bibliografia przedmiotowa

Wystawa jubileuszowa Tadeusza Maxa, Tarnów 1960.

Madejczyk L., 30 lat pracy twórczej Tadeusza Maxa, „Dziennik Polski” 1960, nr 91, s. 4.

Konieczna R., Malarstwo T. Maxa, „Trybuna Opolska” 1967, nr 30, s. 4.

Konieczna R., Znów świeże i oryginalne, „Trybuna Opolska” 1967, nr 42, s. 4.

Konieczna R., W pracowniach opolskich plastyków. Ponad modą, „Trybuna Opolska” 1967, nr 305, s. 4.

Konieczna R., Świat jest piękny, „Trybuna Opolska” 1970, nr 65, s. 6.

Konieczna R., Wieczór jubileuszowy T. Maxa, „Trybuna Opolska” 1970, nr 71, s. 1.

Konieczna R., Malarskie reminiscencje z podróży, „Trybuna Opolska” 1970, nr 355, s. 4.

Pożegnanie Tadeusza Maxa, „Trybuna Opolska” 1975, nr 11, s. 2.

Plastyka opolska w 40-leciu PRL [katalog wystawy], Opole [1984], s. 47-49.

Autor hasła

Joanna Filipczyk