Tadeusz Burzyński

ur. 1.08.1939 r. w Nadwórnej (obecnie Ukraina), zm. 30.07. 1998 r. we Wrocławiu - dziennikarz i krytyk teatralny.

Imię i nazwisko	Tadeusz Burzyński
Data i miejsce urodzenia	1.08.1939, Nadwórna
Data i miejsce śmierci	30.07.1998, Wrocław
Zawód	dziennikarz

Tadeusz Burzyński był synem Józefa (ur. 23.03.1900 r. w Nowym Jorku, pracownika tartaku w Nadwórnej, zm. 18.02.1983 r. w Głubczycach) i Magdaleny (ur. 21.07.1911 r. w Nadwórnej, zm. 28.06.2004 r. w Głubczycach). W lipcu 1945 r. przybył z rodzicami i siostrą Krystyną transportem przesiedleńczym z Nadwórnej do Głubczyc. W 1957 r. zdał egzamin dojrzałości w głubczyckim liceum, a w 1962 r. ukończył filologie polską na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Już podczas studiów pisał artykuły do wrocławskiej „Gazety Robotniczej”, w której pracował od  1963 r. do 13.12.1981. W okresie stanu wojennego otrzymał zakaz publikowania w tej gazecie, co było odpowiedzią władz komunistycznych na wystąpienie przez niego z PZPR w listopadzie 1981 r. W latach 1982–1990 pisał felietony i recenzje teatralne do tygodnika „Sprawy i Ludzie”. W 1990 r. powrócił do wrocławskiej „Gazety Robotniczej”, był też stałym recenzentem dwutygodnika „Teatr”. Ponadto w latach 70. XX w. był współredaktorem miesięcznika „Scena”, a w latach 60.  i 70. – miesięcznika „Odra”. Zyskał uznanie wybitnego znawcy Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego, któremu poświęcił kilkadziesiąt artykułów. Jego felietony w rubryce Wątpię więc jestem, ukazujące się na łamach „Gazety Robotniczej”, wydano w książce i we wspólnym zbiorze felietonistów tej gazety pt. 3 po 3 x 60 w 1996 r.

Nagrodzony: dwukrotnie Nagrodą Klubową Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a w 1981 r. - Nagrodą Miasta Wrocławia.

Od 1998 r. dziennikarze akredytowani na festiwalu Wrocławskie Spotkania teatrów Jednego Aktora, przyznali Nagrodę im. Tadeusza Burzyńskiego. Został pochowany we Wrocławiu na cmentarzu przy ul. Bardzkiej.  

Bibliografia podmiotowa

Burzyński T., Osiński Z, Laboratorium Grotowskiego, Warszawa 1978.

Burzyński T., Wątpię więc jestem, Warszawa 1984.

Burzyński T., [felieton]: Ptak w klatce, "Gazeta Wrocławska" 1998, z 31. 07.

Burzyński T., Mój Grotowski, Wrocław 2006.

Bibliografia przedmiotowa

Informacje uzyskane od córki Tadeusza Burzyńskiego, Justyny Burzyńskiej, Głubczyce 5.07.2022 r. [Materiały niedrukowane].

Burzyński Tadeusz, [w:] Ciborska E., Leksykon polskiego dziennikarstwa, Warszawa 2000, s. 77-78.

Wspomnienia Tadeusza Burzyńskiego http://dziennikarzerp.eu/ARCHIWUM/2005-2009/burzynski.html [dostęp: 27.08.2022].

Miłkowski T., Tadeusz Burzyński. Praca, która pochłania https://www.aict.art.pl/2009/09/05/tadeusz-burzy-praca-ktpochsania/?cn-reloaded=1 [dostęp:  20.08.2022].

Autor hasła

Katarzyna Maler [lipiec 2022 r.]