Stanisław Totuszyński
ur. 16.01.1909 r. w Stryju, woj. stanisławowskie (obecnie Ukraina), zm. 15.09.1983 r. w Katowicach – lekarz dermatolog.
Imię i nazwisko | Stanisław Totuszyński |
Data i miejsce urodzenia | 16.01.1909, Stryj |
Data i miejsce śmierci | 15.09.1983, Katowice |
Zawód | lekarz dermatolog |
Stanisław Totuszyński ukończył szkołę powszechną i średnią w Stryju. W 1928 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza (UJK) we Lwowie. W 1937 r. uzyskał dyplom lekarza na UJK. Staż odbył w Szpitalu Powszechnym we Lwowie i ukończył 2-miesięczny kurs medycyny społecznej. W latach 1938-1944 pracował jako lekarz w Ośrodku Zdrowia Kopalni Nafty w Rypnem w województwie stanisławowskim. W 1944 r. przeniósł się do Turoszówki koło Krosna, gdzie również pracował w Ośrodku Zdrowia Kopalni Nafty. W 1944 r. został powołany do Ludowego Wojska Polskiego. W 1947 r. w randze kapitana przeszedł do rezerwy.
Od 1947 r. przebywał w Katowicach, gdzie był zatrudniony na Oddziale Skórno-Wenerycznym Szpitala Miejskiego im. prof. Romana Leszczyńskiego. W 1950 r. uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chorób skórno-wenerycznych i odbył praktykę w Klinice Dermatologicznej w Krakowie. W 1952 r. na podstawie dysertacji Leczenie łuszczycy promieniami X, napisanej u profesora Tadeusza Chorążaka uzyskał doktorat na Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W latach 1956-1980 kierował Wojewódzką Przychodnią Dermatologiczną w Katowicach. Był organizatorem i twórcą tej placówki medycznej. Dbał o rozbudowę sieci poradni dermatologicznych w województwie katowickim. Od 1957 r. był również ordynatorem Oddziału Skórno-Wenerycznego w Szpitalu Miejskim im. prof. Romana Leszczyńskiego w Katowicach. W latach 50. i 60. prowadził na łamach śląskiej prasy kampanię informującą o chorobach wenerycznych, które wówczas określano jako „Problem W” lub „choroba W”. W 1964 r. został awansowany do stopnia majora Wojska Polskiego.
Miał syna Jerzego, lekarza chirurga ortopedę.
Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi (1959); Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970); Odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”.
Został pochowany 17 września 1983 r. na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach.
W 1984 r. odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Stanisławowi Totuszyńskiemu na budynku Wojewódzkiej Przychodni Dermatologicznej w Katowicach przy ulicy Lompy.
Bibliografia przedmiotowa
Brożek K. , Lekarze w brązie i marmurze (cd.), „Pro Medico” 2005, nr 120, s. 18.
Brożek K. Leksykon regionalnej historii medycyny, „Pro Medico” 1995, nr 12, s. 14.
Brożek K., Polscy lekarze na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim od końca XIX do połowy XX wieku, Katowice 2009, s. 308.
Lista członków Lwowskiej Izby Lekarskiej uprawnionych do głosowania do Rady Izby w dniu 17 grudnia 1939 r., Lwów 1939, s. 11.
Nekrolog, „Dziennik Zachodni” 1983, nr 185, s. 7.
Jóźków L., Lwowianie w lecznictwie Górnego Śląska, [w:] Niezwykła więź Kresów Wschodnich i Zachodnich. Wpływ lwowian na rozwój nauki i kultury na Górnym Śląsku po 1945 roku, red. K. Heska-Kwaśniewicz, A. Ratuszna i E. Żurawska, Katowice 2012, s. 72-85.
Puzio A., Totuszyński Stanisław, [w:] Słownik medycyny i farmacji Górnego Śląska, red. A. Puzio, t. 1, Katowice 1993, s. 272-273.
Przed świętem Wojska Polskiego. Nominacje oficerów rezerwy, „Dziennik Zachodni” 1964, nr 240, s. 2.
Recepta na wstydliwa chorobę. Wypowiada się St. Totuszyński – dyrektor Wojewódzkiej Przychodni Dermatologicznej, „Goniec Górnośląski” 1969, nr 43, s. 4.
Autor hasła
Marta Kasprowska-Jarczyk