Ryszard Pichurski

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 29. 01. 1928 r. w Tarnopolu (obecnie Ukraina), zm. 24. 10. 2020 r. w Opolu - doktor nauk medycznych, opolski chirurg

Zdjęcie portretowe Ryszarda Pichurskiego
Imię i nazwisko Ryszard Pichurski
Data i miejsce urodzenia 29.01.1928, Tarnopol
Data i miejsce śmierci 24.10.2020, Opole
Zawód chirurg

Rodzice Antoni i Bronisława na przedmieściach Tarnopola prowadzili gospodarstwo rolne. Od najmłodszych lat, jako najstarszy z czworga rodzeństwa Ryszard  musiał pomagać przy pracach polowych i obrządku inwentarza. Naukę szkolną rozpoczął mając pięć lat. Po ukończeniu edukacji podstawowej dalszą naukę kontynuował w tarnopolskim gimnazjum, do wybuchu II wojny światowej zaliczył pierwszą klasę. Ojciec jako znany działacz polskich organizacji został natychmiast po wkroczeniu Rosjan do miasta we wrześniu 1939 r.  aresztowany i zesłany do Kołymy, do obozów pracy przymusowej na północnym wschodzie ZSRR.

W kwietniu 1940 r. pozostała w Tarnopolu rodzina w ramach wielkich wywózek sowieckich zesłana została do Dżurina w Aktiubińskim Kraju (obecnie Kazachstan). Ryszard pracował fizycznie po 10 godzin w spółdzielni „Drużba”, ta praca pomagała w utrzymaniu rodziny.

Do kraju rodzina powróciła w 1946 r., osiedliła się na Śląsku w Opolu.

Wkrótce, po powrocie z Anglii, do rodziny dołączył ojciec, który z 2. Polskim Korpusem uczestniczył w bitwie pod Monte Cassino, przeszedł cały szlak bojowy. W Opolu współorganizował Stację Pogotowia Ratunkowego. Zmarł w 1987 r.

Egzamin dojrzałości Ryszard złożył w Liceum Ogólnokształcącym w Opolu. Dalszą naukę kontynuował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Zabrzu-Rokitnicy. Po ukończeniu studiów z dyplomem lekarza powrócił w 1954 r. do Opola.

Wcześniej po obowiązkowym szkoleniu wojskowym uzyskał stopień porucznika, później jako rezerwista stopniowo doszedł do stopnia podpułkownika Wojska Polskiego.    

Pracę zawodową rozpoczął w 1954 r. na Oddziale Chirurgii Ogólnej opolskiego  Szpitala Wojewódzkiego. Do 1962 r. zrobił specjalizację zawodową I i II stopnia w zakresie chirurgii ogólnej. Wkrótce potem został zastępcą ordynatora, a od 1978 r., aż do przejścia na emeryturę w 1991 r. był ordynatorem Oddziału Chirurgii Ogólnej w Szpitalu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Opolu. W tym okresie wykonał kilkanaście tysięcy zabiegów operacyjnych, słynął ze znakomitych osiągnięć leczenia chirurgicznego, tysiącom chorych przywrócił zdrowie. Pod jego opieką ponad trzydziestu lekarzy zdobyło specjalizacje zawodowe I i II stopnia w zakresie chirurgii ogólnej. Był autorem siedmiu prac naukowych ogłoszonych w specjalistycznych wydawnictwach Polskiego Towarzystwa Chirurgicznego. Swoją wiedzę doskonalił w ramach stażów naukowych w Klinikach i Instytutach Medycznych w: Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Zabrzu.

Niezależnie od pracy zawodowej w Szpitalu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w różnych okresach pracował w: Pogotowiu Ratunkowym, był orzecznikiem lekarskim w PZU i w ZUS, był także biegłym w Szpitalu Rejonowym i Szpitalu Okręgowym w Opolu. Uczestniczył w działalności Komisji Kontroli Zawodowej Lekarzy, Komisji Konkursowej na stanowisko ordynatorów szpitali na Opolszczyźnie. Był także lekarzem klubu piłkarskiego OKS „Odra” Opole.

Wraz z docentem dr Klemensem Kiryłowiczem współorganizował Opolski Oddział Towarzystwa Chirurgów Polskich, następnie był wieloletnim członkiem Zarządu i sekretarzem Towarzystwa. W 1995 r. został wyróżniony godnością Członka Honorowego Towarzystwa Chirurgów w Polsce. Po przejściu na emeryturę przez pięć lat uczestniczył w działalności Komisji Bioetycznej Okręgowej Izby Lekarskiej w Opolu.

Edward Chorążka obecny Ordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Opolu ( 2023 r.) napisał:

[Cyt.:] – „…Trudno sobie wyobrazić lepszego Szefa. Był prawdziwym pasjonatem chirurgii i swoją pasję, która towarzyszyła mu do końca życia, potrafił przekazywać swoim uczniom. Był wielkim autorytetem dla nas chirurgów…W czasach, kiedy nie było wyrafinowanych metod diagnostycznych, kierując się swoją wiedzą, doświadczeniem, a także swoim „chirurgicznym nosem”, potrafił bezbłędnie postawić rozpoznanie, zaplanować leczenie. Wielką przyjemnością było asystowanie Szefowi przy operacjach. Spokojne, celowe ruchy, doskonała technika, skupienie…”  

Otwarty, o ogromnej wrażliwości był przyjacielem chorych i nadzwyczajnym wychowawcą młodych chirurgów. Cieszył się wielkim autorytetem w środowisku lekarzy, wśród pacjentów, wśród społeczności Opola i Opolszczyzny.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Zesłańca Sybiru, Tytułami Zasłużonego dla Opola i Opolszczyzny, najwyższymi wyróżnieniami Polskiego Towarzystwa Chirurgów.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym  w Opolu na Półwsi.      

Bibliografia

Archiwum rodziny Piskorskich.

Chorążka E.,  Dr Ryszard Pichurski, „Biuletyn Informacyjny Opolskiej Izby Lekarskiej” XII/I z 2020/2021, s 28.

Autor hasła

Ludwik Kozołub, Jerzy Duda