Romuald Wrześniowski

ur. 12.10.1912 r. w Mikulinie, gm. Tuczyn, pow. rówieński, woj. wołyńskie (obecnie Ukraina), zm. 25.12.1981 r. w Chorzowie – inżynier energetyk, specjalista techniki kotłowej, wykładowca akademicki.

Imię i nazwisko	Romuald Wrześniowski
Data i miejsce urodzenia	12.10.1912, Mikulin
Data i miejsce śmierci	25.12.1981, Chorzów
Zawód	inżynier energetyk, specjalista techniki kotłowej, pracownik akademicki

Romuald Wrześniowski był synem Józefa Wrześniowskiego. Uczył się w Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Zdołbunowie (woj. wołyńskie). Po uzyskaniu matury w 1930 r. rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej (PL). W 1934 r. (jako student PL) współredagował książkę Pionierzy przemysłu i był autorem tekstu o pracy technika, w którym pisał m.in.:

Na ławie szkolnej, przy stole rysunkowym i laboratoryjnym przyszły technik poznaje podpatrzone przez człowieka zjawiska i prawa przyrody, jakimi się ona rządzi, musi je pojąć i przemyśleć, powiązać i zestawić, oraz wyciągnąć z tego wnioski, które dają mu pewien zasób wiedzy […] Tak wyszkolony technik z wyrobionym umysłem i charakterem, potrafiący samodzielną swą myślą opracowywać nie tylko plany maszyn i konstrukcji, ale i w szerszym zakresie dotyczące całych kompleksów pewnych zagadnień, świadom swego celu i idei swej pracy, jest dla społeczeństwa jednostką wartościową, produktywną, budującą wespół z innymi swój kraj. A pracy moc! [R. Wrześniowski, Praca Technika, w: Pionierzy Przemysłu, red. R. Wrześniowski, M. Mieszkowski, Katowice 1934, s. 28.]

Dyplom inżyniera mechanika uzyskał w 1937 r. We wrześniu 1937 r. był członkiem komitetu organizacyjnego Pierwszego Polskiego Kongresu Inżynierów, który odbył się we Lwowie w dniach 12-14 września. Po ukończeniu studiów odbył dwuletnią służbę wojskową w Modlinie.

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, a potem mieszkał we Lwowie. Po wkroczeniu wojsk sowieckich pracował najpierw na PL, przemianowanej na Lwowski Instytut Politechniczny W czasie okupacji niemieckiej pracował w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów we Lwowie i Krakowie oraz w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach jako inżynier rzeczoznawca ds. kotłowych.

Po przesiedleniu na Górny Śląsk, od 15 lutego 1946 r. do 1979 r. pełnił funkcję dyrektora technicznego i głównego inżyniera do spraw rozwoju i techniki w Przedsiębiorstwie Energomontażowym Przemysłu Węglowego w Chorzowie. Miał znaczący udział w zorganizowaniu i szybkim rozwoju tego przedsiębiorstwa. Dyrektorem naczelnym Energomontażu Przemysłu Węglowego w latach 1946-1981 był jego rówieśnik ze studiów na Politechnice Lwowskiej, mgr inż. Bronisław Kryszczukajtis. Wspólnie tworzyli przedsiębiorstwo, które w okresie największego rozwoju liczyło 3500 pracowników i produkowało urządzenia nie tylko dla górnictwa, ale też na potrzeby energetyki i hutnictwa oraz wielu innych zakładów w kraju i za granicą.

R.W. jednocześnie pracował naukowo oraz dydaktycznie na wyższych uczelniach. W latach 1954-1973 był pracownikiem naukowym na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Częstochowskiej, a w latach 1962-1976 pełnił dodatkowo funkcję radcy i specjalisty w Państwowym Inspektoracie Gospodarki Paliwowo-Energetycznej w Warszawie i w Katowicach. Był również członkiem Komitetu Naukowego Zespołu Zakładów Elektro-Mechanicznych. Był racjonalizatorem i autorem patentów z dziedziny usprawnienia budowy kotłów.

Jego osiągnięcia badawczo-wdrożeniowe w dziedzinie techniki kotłowej zostały uhonorowane dwiema nagrodami (zespołowymi). Za długoletnią pracę zawodową i naukową otrzymał szereg odznaczeń i honorowych wyróżnień.

Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi (1948), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1953), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954).

Miał syna Marka (ur. w 1947 r.) również inżyniera energetyka, który ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Politechniki Śląskiej i całą swą karierę zawodową związał z Przedsiębiorstwem Energomontażowym Przemysłu Węglowego w Chorzowie.

R.W. został pochowany na cmentarzu w Chorzowie.

Bibliografia podmiotowa

Wrześniowski R., Praca Technika, [w:] Pionierzy Przemysłu, [red. R. Wrześniowski i in.], Katowice 1934, s. 28.

Gospodarka węglem w przemyśle, red. W. Olczakowski, współautor: R. Wrześniowski, Warszawa 1957.

Patenty:

Wrześniowski R., Cyrana M., Pr. (44872). Klasa 37, Przenośny kocioł przepływowy jednorurowy dla szybkiego podgrzewania wody, „Wiadomości Urzędu Patentowego” 1973, nr 5.

Wrześniowski R., i in., F23B W, 57637 Palenisko kotłowe dla fluidalnego spalania paliw stałych (patent zbiorowy), „Biuletyn Urzędu Patentowego” 1978, nr 13.

Bibliografia przedmiotowa

Dzień Górnika 1953, „Wiadomości Górnicze” 1953, nr 12, s. 336-340.

Pierwszy Polski Kongres Inżynierów we Lwowie 12-14 września 1937. Przewodnik kongresowy, Lwów 1937.

Wilgusiewicz A., Środowisko śląskich energetyków – Lwowian i Kresowian - w pracach biograficznych mgr inż. Władysława Wilgusiewicza, [w:] Osiągnięcia techniczne, gospodarcze i naukowe Kresowian, red. M. Kalczyńska, Opole 2016, s. 183-194.

Wilgusiewicz A., Środowisko śląskich energetyków – Lwowian i Kresowian - w pracach biograficznych mgr inż. Władysława Wilgusiewicza, “Semper Fidelis” 2018, nr 1, s. 49-53.

Wrześniowski Romuald –  mgr inż. mechanik (1912 – 1981), [w:] Wilgusiewicz W., Energetycy Kresowiacy na Śląsku, Katowice 1999, s. 109-110.

Autor hasła

Wisława Bertman