Piotr Zemyr
pseudonim „Piotruś”, ur. 30.11.1918 r. w Nowosiółce, pow. lwowski (obecnie Ukraina), zm. 12.07.1988 r. w Bytomiu – inżynier, pedagog, sportowiec, pływak.
Imię i nazwisko | Piotr Zemyr |
Data i miejsce urodzenia | 30.11.1918, Nowosiółka |
Data i miejsce śmierci | 12.07.1988, Bytom |
Zawód | inżynier, pedagog, sportowiec |
Piotr Zemyr we Lwowie ukończył szkołę powszechną i średnią, zdał egzamin maturalny i został przyjęty na Wydział Lądowo-Wodny Politechniki Lwowskiej. Działalność sportową rozpoczął w sekcji pływackiej Klubu Sportowego (KS) „Pogoń” Lwów. W barwach tego klubu pierwszy sukces wywalczył w 1939 r. na rozegranych w Bielsku mistrzostwach Polski Zdobył tam srebrny medal w wyścigu na 100 m. stylem grzbietowym.
Wojna przerwała jego karierę sportową i edukację. Kontynuował je w Bytomiu, gdzie przybył transportem przesiedleńczym w 1946 r. Studia inżynierskie ukończył na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, a pływanie uprawiał w sekcji pływackiej KS „Polonia” Bytom. Nadal specjalizował się w stylu grzbietowym. W wyścigu na 100 m. zdobył kolejno: mistrzostwo Polski w 1946, 1947 i 1948 r. Był także mocnym członkiem sztafet klubowych. W tych konkurencjach pływackich wywalczył 2 medale. W 1947 r. podczas Zimowych Mistrzostw Polski, płynąc na pierwszej zmianie ze Zbigniewem Papesem, Zbigniewem Gadzikiewiczem i Karolem Ramolą wywalczył 1 złoty medal w tej konkurencji, Drugi wywalczył w Zimowych mistrzostwach Polski w 1948 r. w sztafecie 3 x 100 m stylem zmiennym. Ponadto w 1947 r. w tej samej konkurencji zdobył srebrny medal. Jego współpartnerami w tym sukcesie byli: Kazimierz Zimny i Karol Ramola. W tym samym składzie, jak w 1947 r., powtórzył sukces w sztafecie 4 x 200 m stylem dowolnym . Uprawiał także waterpolo (piłkę wodną) w drużynie Ogniwa Polonii Bytom. W tej dyscyplinie sportu zdobył złoty medal mistrzostw Polski w 1947 r., srebrny w 1948 r. i ponownie złoty medal w 1949 r. W latach 1948-1954 był także reprezentantem Polski w tej dyscyplinie. Debiutował w przegranym 2-18 meczu Polska – Czechosłowacja, rozegranym w Pradze. W 1951 r. został mianowany sędzią pływackim 1 klasy.
Po zakończeniu działalności sportowej skoncentrował się na pracy zawodowej. Był wykładowcą konstrukcji żelbetowych, maszyn budowlanych, statyki i mechaniki w Państwowych Szkołach Budownictwa w Bytomiu. Przez ponad 20 lat pełnił różne funkcje: kierownika wydziału Technikum Budowlanego, kierownika Szkoły Rzemiosł Budowlanych, zastępcy dyrektora do spraw pedagogicznych Technikum Budowlanego. Współorganizował pierwsze pracownie do nauczania przedmiotów zawodowych, przewodniczył pracom komisji przedmiotów zawodowych, publikował artykuły w czasopismach technicznych, opracowywał programy nauczania. W 1983 r. przeszedł na emeryturę, ale związki ze Szkołą utrzymywał do 1986 r., pracując jako nauczyciel konstrukcji budowlanych. We wspomnieniach określany jest jako „człowiek z żelbetu”.
Odznaczony: Srebrną Odznaką Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego (1964 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983 r.), Medalem Zasłużonemu dla Klubu Sportowego „Polonia” (1986 r.)
Pochowany na cmentarzu przy ulicy Kraszewskiego w Bytomiu.
Bibliografia podmiotowa
Zemyr P., Droga do mistrzostwa waterpolistów Ogniwa Bytom, „Sport” 1950, nr 45, s. 5.
Bibliografia przedmiotowa
Branicki W., 50-lecie waterpolo, „Życie Bytomskie” 1996, nr 45, s. 5.
Ćwierć wieku w wodzie, Przed złotymi godami „Polonii”, „Życie Bytomskie” 1970, nr 16, s. 6.
20 lat pływackiej kariery, „Sport” 1951 nr 78, s. 6.
Kronika sekcji pływackiej „Polonii” Bytom, cz. 1, w zbiorach Muzeum Historii Katowic.
Klimontowicz W., Sport pływacki Górnego Śląska , Katowice 1998.
Parczewski A. W., 95 lat Polskiego Związku Pływackiego 1922-2017. Historia Mistrzostw Polski 1922-2017 (basen 50 m i 25 m). Warszawa 2017.
Zaszczytny tytuł waterpolistów Ogniwa Polonii Bytom. ZMP-owcy podporą drużyny, „Dziennik Zachodni” 1950, nr 266.
http://absolwentpsb.bytom.pl/?piotr-zemyr,98 [dostęp: 12.12.2022 r.]
Autor hasła
Antoni Steuer [listopad 2022 r.]