Ludwik Stadtmüller

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 30.01.1913 we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 1.01.2012 we Wrocławiu – bibliotekarz, kustosz Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich (ZNiO) we Wrocławiu.

Imię i nazwisko Ludwik Stadtmüller
Data i miejsce urodzenia 30.01.1913, Lwów
Data i miejsce śmierci 1.01.2012, Wrocław
Zawód bibliotekarz, kustosz

Urodził się we Lwowie, do którego w pierwszej połowie XIX w. jego przodkowie przybyli z Bawarii i ulegli spolonizowaniu. Uczęszczał do X Państwowego Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza. W 1931 r. zdał maturę, a następnie rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza, jednak po dwóch latach przerwał naukę, by zająć się rodzinnym majątkiem przemysłowo-rolnym położonym we wsi Polana na Podkarpaciu. W czasie II wojny światowej przebywał we Lwowie. Do lipca 1941 r. zatrudniony był jako kontroler w spółdzielni spożywczej, a następnie, po wkroczeniu Niemców do Lwowa, pracował jako urzędnik w Elektrowni Miejskiej. W lipcu 1944 r. po ponownym zajęciu Lwowa przez Związek Radziecki przeniósł się do Urzędu Zaopatrzenia, w którym pracował do sierpnia 1945 r.

Po zakończeniu wojny opuścił Lwów i udał się do Krakowa. W związku z trudnościami ze znalezieniem mieszkania i odpowiedniej pracy, w maju 1946 r. wyjechał do Wrocławia. Tu 15 sierpnia 1948 r. został przyjęty do pracy na stanowisku bibliotekarza w reaktywowanym Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. Praktykę odbył w Dziale Udostępniania, w którym zajmował się obsługą Czytelni Głównej oraz wypożyczalni. Następnie przeszedł do Działu Opracowania. Od 1951 r. na stale w Dziale Gromadzenia i Uzupełniania Zbiorów (od 1969 r. Dział Gromadzenia), gdzie mianowano go kierownikiem samodzielnego referatu dubletów. Zakres jego obowiązków obejmował porządkowanie zbiorów, katalogowanie dubletów, przygotowywanie ich do wymiany, analizowanie napływających do ZNiO darów i ich wymiany pod kątem dubletów, a także sprawdzanie ofert i katalogów antykwarycznych. Ponadto zajmował się także praktykantami. 1.01.1969 r. awansowany na kustosza służby bibliotecznej. 1 maja 1978 r. przeszedł na emeryturę.

Brat jego dziadka – Karol Stadtmüller oraz jego syn (również Karol) przeszli do historii jako współtwórcy polskiego słownika technicznego. Są autorami m.in. Słownika technicznego polsko-niemieckiego. Z kolei córka L. Stadtmüllera – profesor Elżbieta Stadtmüller, politolożka, jest od 1987 r. związana z Uniwersytetem Wrocławskim. Na Wydziale Nauk Społecznych współzakładała Instytut Studiów Międzynarodowych, w którym pełniła funkcję wicedyrektora oraz kierownika Zakład Studiów nad Unia Europejską (obecnie Zakład Studiów Regionalnych i Rozwojowych).

Zmarł 1.01.2012 we Wrocławiu, pochowany na Cmentarzu Osobowice (146GUA/44/1).

Bibliografia przedmiotowa

Akta osobowe Stadtmüllera Ludwika, Archiwum ZNiO;

Sprawozdania ZNiO za lata 1946–1978,

Zbiory rodzinne rodziny Stadtmüllerów (w posiadaniu Elżbiety Stadtmüller).

Autor hasła

Grzegorz Polak [listopad 2022 r.]