Kazimierz Czyżewski

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 3 listopada 1898 r. we Lwowie (obecnie Ukraina), zm. 17 marca 1978 we Wrocławiu – chirurg, wykładowca UWr i AWF, prezes Wrocławskiego Oddziału PTL.

Zdjęcie portretowe Kazimierza Czyżewskiego
Imię i nazwisko Kazimierz Czyżewski
Data i miejsce urodzenia 3.11.1898, Lwów
Data i miejsce śmierci 17.03.1978, Wrocław
Zawód chirurg, pracownik akademicki, prezes Wrocławskiego Oddziału PTL
Kazimierz Czyżewski na fotografii ze zbiorów Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego
Kazimierz Czyżewski na fotografii ze zbiorów Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego

Kazimierz Czyżewski początkowo rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Franciszkańskiego (od 1919 r. Uniwersytetu Jana Kazimierza) we Lwowie, kursu jednak nie ukończył. Brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim tej samej uczelni. Ukończył je w 1924 r. uzyskując tytuł doktora wszechnauk lekarskich (tytuł odpowiadał współczesnemu lekarzowi medycyny). W latach 1924-1932 był sekundariuszem (zastępcą ordynatora) Państwowego Szpitala Powszechnego we Lwowie, gdzie pracował pod kierunkiem profesora Tadeusza Ostrowskiego. W latach 1934-1942 sprawował stanowisko prymariusza (ordynatora) oddziału chirurgicznego w Szpitalu Powszechnym w Drohobyczu. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej pochłonęła go także praca naukowa. W 1937 r. opublikował swoją pierwszą pracę – „Przygotowanie skopolaminą do uśpienia sennarkolem”. W latach 1942-1945 kierował oddziałem chirurgicznym Szpitala Miejskiego we Lwowie.

K.Cz. przyjechał do Wrocławia w październiku 1945 r. na zaproszenie organizatorów powstającego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki (przeniesionego w 1950 r. na Akademię Medyczną), gdzie powołał, a następnie kierował Katedrą Chirurgii Ogólnej. Jako już wówczas zastępca profesora, w ramach Szpitala PCK, stworzył pierwszy w powojennym Wrocławiu oddział chirurgiczny (którego został ordynatorem) i na jego bazie I Klinikę Chirurgiczną przy ul. Księcia Józefa Poniatowskiego 2 (której został kierownikiem). Placówka rozpoczęła działalność naukowo-dydaktyczną w styczniu 1946 r.

Praca K.Cz. „Chlorowanie ran” wygłoszona w 1946 r. na Zjeździe Towarzystwa Chirurgów Polskich w Gdańsku stała się podstawą jego habilitacji. W 1954 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego wrocławskiej Akademii Medycznej, a w 1963 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. Był twórcą Wrocławskiej Szkoły Chirurgicznej (nazywanej Szkołą Kazimierza Czyżewskiego) i wychowawcą pokoleń chirurgów. Był autorem (lub współautorem) stu kilkudziesięciu publikacji oraz podręczników a także (wraz z zespołem) twórcą nowatorskich metod leczenia operacyjnego przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, wątroby oraz gruczołów dokrewnych, a także nowych metod diagnostycznych i operacyjnych chorób naczyń. Od 1958 r. K.Cz. był aktywnym członkiem wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, a także jego wieloletnim prezesem. W 1969 r. odszedł na emeryturę.

K.Cz. był także pisarzem, tłumaczył książki z języka francuskiego oraz popularyzował medycynę. W 1976 r. nakładem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu ukazała się jego autobiografia Doktorze ratuj!.

Bibliografia podmiotowa

Czyżewski K., Doktorze ratuj!, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976;

Czyżewski K., Hora Z., Klęska, nadzieja, życie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1974;

Bibliografia przedmiotowa

Skóra K., Kazimierz Czyżewski, [w:] Sylwetki chirurgów polskich, red. Bogusz J. i Rudowski W., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1983, s. 28-29.

Dawiskiba J., Bednarz W., Wrocławska Szkoła Chirurgiczna profesora Kazimierza Czyżewskiego: organizatora pierwszego oddziału chirurgicznego w powojennym Wrocławiu i twórcy I Kliniki Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu oraz Jego następców z perspektywy 60 lat działalności usługowej, dydaktycznej i naukowej w latach 1945-2006, Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Wrocław 2008, s.7-12.

Autor hasła

Mateusz Adamczyk