Juliusz Maria Krawacki

ur. 24.06.1934 r. w Wilnie  (obecnie Litwa), zm. 20.02.2019 r. w Opolu – nauczyciel, działacz sportowy, społecznik, organizator związków kombatanckich.

Imię i nazwisko	Juliusz Maria Krawacki
Data i miejsce urodzenia	24.06.1934, Wilno
Data i miejsce śmierci	20.02.2019, Opole
Zawód	nauczyciel, pracownik oświaty

Juliusz Krawacki pochodził z ziemiańskiej rodziny, mającej posiadłości w Marguciszkach, pow. święciański woj. wileńskie. Rodzice: ojciec Leon Krawacki był dyrektorem Szkoły Zawodowego Dokształcania w Wilnie, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Zginął tragicznie w 1937 r. Matka Irena z d. Dąbrowska (ur. 07.01.1933 r. w Marguciszkach, pow. święciański woj. wileńskie) została wywieziona z pięciorgiem dzieci w czerwcu 1941 r. na Sybir – do Barnaułu nad rzeką Ob w Kraju Ałtajskim. Wróciła z zesłania w 1946 r. z czwórką dzieci: Bogdanem, Juliuszem, Bożeną, Janem. Przyjechała do brata Piotra Dąbrowskiego, osiadłego po wojnie w Popielarzach na Kujawach k. Włocławka.

Dzieci Leona i Ireny Karwackich: Bogdan (ur. w 1933 r. w Wilnie, zm. w 2015 r. w Opolu) inżynier dołowy w kopalni Rudna w Polkowicach, Juliusz – poniżej opisany, Bożena (ur. w 1936 r. w Wilnie, zm. w 2019 r. w Opolu) technik budowlany, Jan (ur. w 1937 r. w Wilnie, zm. w 2019 r. w Opolu) inżynier mechanik. Córka Teresa (ur. w 1935 r. w Wilnie) zmarła na Sybirze w wieku 14 lat.

Matka Irena w 1948 r. została ekspatriowana wraz z dziećmi do Opola. Juliusz ukończył w 1947 r. Liceum Ogólnokształcące we Włocławku i był absolwentem Wyższej Szkoły Wychowania fizycznego we Wrocławiu. Od 1955 r. był trenerem pierwszoligowego zespołu piłki siatkowej kobiet Opolskiego Klubu Sportowego Odra. W 1958 r. rozpoczął pracę pedagogiczną jako nauczyciel wychowania fizycznego w Technikum Mechanicznym w Opolu. W latach 1958–1971 był trenerem drugoligowej męskiej drużyny piłki siatkowej w Wojewódzkim Klubie Sportowym Opolanin.

W 1964 r. pracując zawodowo, otrzymał dyplom  ze stopniem magistra na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. W latach 1965–1973 pracował na stanowisku kierownika Wojewódzkiego Zespołu Metodyczno-Szkoleniowego w Wojewódzkim Ośrodku Szkolno-Sportowym w Opolu. W latach 1973–1981 był starszym wizytatorem metodykiem ds. wychowania fizycznego i szkół sportowych w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Opolu. W latach 1972–1983 prowadził zajęcia na kursach specjalistycznych instruktorów sportowych - organizowanych przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania. W latach 1968–1983 był wykładowcą Resortowego Centrum Wychowania Fizycznego i Sportu w Warszawie oraz w latach 1979–1980 Studium Nauczycielskiego w Raciborzu, a także w 1992 r. Studium Nauczycielskiego w Opolu. W latach 1981–1988 pracował jako metodyk w Oddziale Doskonalenia Nauczycieli w Opolu. W 1988 r. przeszedł na emeryturę i przez pewien okres pracował ponownie jako nauczyciel wychowania fizycznego w Zespole Szkół Mechanicznych w Opolu. W trakcie pracy zawodowej zdobył dyplomy: starszego ratownika morskiego w 1972 r. i instruktora narciarstwa zjazdowego  w 1982 r.

W latach 1958-2000 pełnił funkcje: wiceprezesa Okręgowego Związku Piłki Siatkowej w Opolu, w latach 1964–1988 prezesa Stowarzyszenia Trenerów Oddziału w Opolu. Był  w latach 1958–1992 członkiem Zarządu Wojewódzkiego Szkolnego Związku Sportowego w Opolu. W latach 1964–1970 reprezentował Polski Związek Piłki Siatkowej na Mistrzostwach Świata w piłce siatkowej w Berlinie, Pradze i Sofii.

Był krzewicielem pamięci o Polakach zesłanych na Sybir. W 1989 r. gdy reaktywowano Związek Sybiraków w Polsce utworzył Opolski Oddział Związku, a w latach 1989 – 2006  był prezesem Zarządu Wojewódzkiego Związku Sybiraków w Opolu. W latach 1991 – 2002 pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Związku Sybiraków w Polsce z siedzibą  w Warszawie. W latach 1992–2000 był członkiem Rady Kombatanckiej przy Ministrze do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Był członkiem Rady Kombatanckiej przy Wojewodzie Opolskim – od jej powołania w 2016 r. aż do śmierci w lutym 2019 r. Był prezesem Zarządu Opolskiego Związku Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego im. Józefa Piłsudskiego. Współpracował z łambinowickim Muzeum Jeńców Wojennych. Z jego inicjatywy powstało na cmentarzu w Opolu na Półwsi miejsce upamiętnienia  ofiar Katynia – Golgota Wschodu.  W latach 90. publikował  w periodyku Związku Sybiraków w Polsce „Sybirak” (Białystok).

Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Krzyżem Zesłańców Sybiru.

Pochowany  na cmentarzu komunalnym w Opolu, na Półwsi. Spoczęli tam również jego rodzice: Leon (symbolicznie) i Irena oraz rodzeństwo: Bogdan, Bożena i Jan.

Bibliografia podmiotowa

Krawacki J., Program szkolenia kadry trenersko –instruktorskiej, Warszawa 1984. [Dokument wewnętrzny, niedrukowany].

Krawacki J., Materiały pomocnicze dla nauczycieli wychowania fizycznego, Opole 1987.  Dokument wewnętrzny, niedrukowany].

Krawacki J., Obrazy sprzed lat: jeńcy wojenni w Barnaule, „Łambinowicki Rocznik Muzealny” 2008, t. 31, s. 143-146.

Bibliografia przedmiotowa

Duda J., Szelka A., Dzionek F., Słownik biograficzny nauczycieli Śląska Opolskiego, cz. 6, Opole 2002 s. 55.

75 lat Związku Sybiraków, red. Z. Kłusek-Daniszewska, Z. Tarkocińska, J. Fenc, Wrocław 2004.

Nekrolog. https://www.sybiracyzg.pl/?p=12081 [dostęp 19.07.2022].

Nekrolog. https://www.cmjw.pl/aktualnosci/zmarl-juliusz-maria-krawacki,973.html [dostęp 19.07.2022].

Autor hasła

Jerzy Duda, Jerzy Hubicki [lipiec 2022 r.]