Julian Bidziński

ur. 20.09.1913 r. we wsi Wierzbowiec, woj. tarnopolskie, zm. 28.03.2002 w Stanach Zjednoczonych - organista, pedagog, po II wojnie światowej brał czynny udział w tworzeniu szkolnictwa muzycznego i instytucji muzycznych.

Imię i nazwisko	Julian Bidziński
Data i miejsce urodzenia	20.09.1913, Wierzbowiec
Data i miejsce śmierci	28.03.2002, Stany Zjednoczone
Zawód	organista, pedagog

W 1939 roku ukończył Wydział Organów i Muzyki Kościelnej w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pod kierunkiem Józefa Rubingera. Kontynuował naukę jeszcze do 1941 roku. Studiował kompozycję u Adama Sołtysa, grę fortepianową i organową w klasie Juliana Webera.

Pierwsze kroki w nauczaniu Bidziński stawiał jeszcze we Lwowie. W latach 1939-1940 pracował jako asystent w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego, a w latach 1941-1944 uczestniczył w tajnym nauczaniu we Lwowie.

Do Wrocławia przybył w 1945 roku i od samego początku aktywnie włączył się w działania na rzecz budowy szkolnictwa oraz instytucji muzycznych w mieście. W styczniu 1946 roku z inicjatywy Dolnośląskiego Towarzystwa Muzycznego, którego członkiem był Bidziński została założona Szkoła Muzyczna im. Fryderyka Chopina (obecnie Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego we Wrocławiu). Organista był jednym z pierwszych pedagogów w tej szkole, obok Alicji Hakowskiej-Rozgórskiej i Haliny Wągrowskiej. W momencie otwarcia szkoły funkcjonowały klasy śpiewu, fortepianu i skrzypiec oraz prowadzono zajęcia z teorii muzyki. Dopiero początek roku szkolnego 1946/47 przyniósł zmiany w strukturze. Dyrektorem szkoły został Bidziński, który stanowisko to objął na 25 lat.

W 1948 roku Bidziński dostrzegając problem braku jednostek kształcących nową kadrę nauczycieli i samych muzyków, jako ówczesny dyrektor Dolnośląskiego Towarzystwa Muzycznego (1946-1950) przedstawił pomysł utworzenia szkoły o randze uczelni wyższej. Koncepcja organisty została poparta przez ks. dr. Hieronima Feichta (kierownika Zakładu Muzykologii, w latach 1948-1952 rektora Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu) oraz Kazimierza Halpona – naczelnika Wojewódzkiego Wydziału Kultury. Ministerstwo Kultury i Sztuki wydało zgodę na otwarcie szkoły, ale nie w proponowanym przez Bidzińskiego kształcie. Powstała wówczas jednowydziałowa szkoła z Wydziałem Pedagogicznym (obecnie Wydział Edukacji Muzycznej), która miała za zadanie wykształcić nową kadrę pedagogiczną. W kolejnym roku powstał Wydział Wokalny, a w roku akademickim 1950/51 otworzono Wydział Teorii Muzyki oraz Wydział Instrumentalny, gdzie Bidziński był wykładowcą gry organowej w latach 1949-1970.

Poza ówczesnymi Szkołą Muzyczną im. Fryderyka Chopina i Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną we Wrocławiu (obecnie Akademia Muzyczna) Bidziński był również nauczycielem w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej (obecnie Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. R. Bukowskiego) oraz Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim.

W latach 1948-1954 był uczestniczył w pracach Komisji Ustrojowo-Programowej Szkolnictwa Artystycznego. Był także współautorem programów nauczania szkół muzycznych ogólnokształcących.

Działalność pedagogiczna zdecydowanie dominowała w życiu zawodowym Bidzińskiego. Poza tym angażował się w inne działania na rzecz budowy środowiska muzycznego. W 1946 roku założył wrocławski chór „Echo”. W latach 1949-1970 był kierownikiem chóru i zespołu kameralnego. Założył koło Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków we Wrocławiu. Publikował recenzje i oraz artykuły w prasie wrocławskiej oraz w nowojorskiej, kiedy wyjechał do Stanów Zjednoczonych w 1970 roku.

Bidziński przez całe życie był również czynnym muzykiem. W latach 1935-36 był organistą w Rudej Hucie. W czasie II wojny światowej koncertował we Lwowie, Kijowie, Moskwie i Leningradzie. Po przybyciu do Wrocławia, był jednym z dwóch profesjonalnych organistów, którzy potrafili zająć się muzyczną oprawą nabożeństw. W latach 1950-1960 występował w rozgłośni Polskiego Radia we Wrocławiu. Koncertował w Filharmonii Wrocławskiej (obecnie Narodowe Forum Muzyki), a po wyjeździe w 1970 roku również w Stanach Zjednoczonych.

Za swoją działalność został odznaczony:

- Srebrnym Krzyżem Zasługi,

- Złotym Krzyżem Zasługi,

- medalem 10-lecia PRL,

- medalem 30-lecia PRL,

- odznaką 15-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska,

- złotą odznaką „Zasłużony dla Dolnego Śląska”,

- medalem „Za Udział w Wojnie 1939”.

Był również laureatem nagrody Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia przedmiotowa

Bidziński Julian, w: K. Janczewska-Sołomko (red.), Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1879 roku, Kraków 2008.

Chmielewski A. (red.), Wrocławskie środowisko akademickie. Twórcy i ich uczniowie 1945-2005, Wrocław 2007.

Historia szkoły, w: https://www.gov.pl/web/osmwroclaw/historia-szkoly [dostęp: 3.08.2023]

Kula M., Metropolitalne Studium Organistowskie i jego rola w szkolnictwie muzycznym Wrocławia, w: https://www.academia.edu/19773542/Metropolitalne_Studium_Organistowskie_i_jego_rola_w_szkolnictwie_muzycznym_Wroc%C5%82awia [dostęp: 15.08.2023]

Autor hasła

Martyna Leszczyńska