Jerzy Stanisław Hubicki
ur. 06.05.1945 r. we Lwowie – Zimna Woda (obecnie Ukraina) – nauczyciel, krajoznawca, radiesteta, kronikarz.
Imię i nazwisko | Jerzy Stanisław Hubicki |
Data i miejsce urodzenia | 06.05.1945, Zimna Woda |
Zawód | nauczyciel, radiesteta, kronikarz |
Rodzice Jerzego Hubickiego: Wiktor Hubicki (ur. 18.02.1888 r. w Przemyślu, zm. 28.03.1971 r. w Nysie) – księgowy. Matka Helena z d. Dworzak (ur. 31.12.1920 r. w Dobromilu, woj. lwowskie, zm. 22.01.2013 r. w Opolu) – przedszkolanka, ekonomistka, córka spolszczonego czeskiego leśnika Emila Dworzaka i Wiktorii z d. Leder.
Jerzy Hubicki przyjechał wraz z matką Heleną i babką Wiktorią transportem przesiedleńczym w odkrytym bydlęcym wagonie z Zimnej Wody do Kluczborka jesienią 1945 r, a następnie na stałe do Opola, gdzie zamieszkała większa część przesiedlonych krewnych z rodziny Leder. W 1959 r ukończył pierwszą polską w powojennym Opolu Szkołę Podstawową Nr 1 przy pl. Daszyńskiego. W 1963 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej przy ul. Kościuszki 14.
W 1968 r. ukończył studia pedagogiczne w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu na Kierunku Elektrycznym w Wydziale Matematyczno-Fizycznym, uzyskując dyplom magistra elektrotechniki. W tym samym roku rozpoczął pracę pedagogiczną w Zespole Szkół Mechanicznych w Opolu, gdzie uczył przedmiotów elektryczno-elektronicznych. Niezależnie od pracy pedagogicznej mocno zaangażował się w działalność Związku Harcerstwa Polskiego. Doprowadził wspólnie z harcmistrzem PL mgr Stefanem Grobelnym (byłym pierwszym Komendantem Opolskiej Chorągwi Związku Harcerstwa Polskiego) do utworzenia przy tym zespole szkół – szczepu drużyn starszoharcerskich im. ”Bohaterów Spod Znaku Rodła”, wraz z Młodzieżowym Kręgiem Instruktorskim. Jako harcmistrz sprawował funkcję pierwszego szczepowego. Był organizatorem wielu biwaków i obozów harcerskich oraz obozów wędrownych pieszych i rowerowych dla młodzieży szkolnej.
W 1969 r. zawarł związek małżeński z Anną z d. Możdżyńską. Mają dwie córki: Beatę i Katarzynę, które ukończyły te same szkoły i opolską uczelnię pedagogiczną, co ich ojciec. Cieszy się trójką wnucząt: Jagodą, Jakubem i Pawłem.
Od 1975 r. pracował w Wojewódzkiej Kolumnie Transportu Sanitarnego w Opolu, jako główny specjalista ds. łączności i kierownik Działu Łączności. Zaprojektował i zbudował nowoczesny system łączności, pozwalający na szybkie komunikowanie się pomiędzy załogami pojazdów sanitarnych, a stacjami pogotowia ratunkowego, szpitalami i innymi zradiofonizowanymi jednostkami służby zdrowia na terenie województwa opolskiego i całego kraju. System ten wprowadzony został później w innych województwach. Po rozwiązaniu w 1998 r. WKTS został przeniesiony do Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Opolu, gdzie pracował na stanowisku kierowniczym, pełniąc nadal dotychczasową funkcję.
Dodatkowo podjął studia wieczorowe w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu, które ukończył w 1977 r. uzyskując dyplom inżyniera elektryka w zakresie elektrotechniki przemysłowej. Jego praca dyplomowa na WSI „Organizacja łączności radiowej służby zdrowia w województwie opolskim” uzyskała drugie miejsce w zorganizowanym w 1978 r. konkursie na „Najużyteczniejszą dla Opolszczyzny pracę habilitacyjną, doktorską, magisterską i inżynierską”, za co odznaczony został w 1989 r. Odznaką Honorową „Zasłużonemu Opolszczyźnie”.
Był projektantem i twórcą systemu łączności radiowej w Polskim Związku Motorowym w Opolu i Automobilklubie Opolskim. W latach 1980–2005 był organizatorem okazjonalnych sieci łączności radiowej AO, które zdawały niezawodnie egzamin podczas rajdów i wyścigów samochodowych organizowanych przez AO tj.: Rajdy Festiwalowe, Eliminacje Górskich Samochodowych Mistrzostw Polski i Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski.
Jest pasjonatem turystyki górskiej i zdobywcą wszystkich stopni Górskiej Odznaki Turystycznej. Od 1970 r. należy (z przerwami) do Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego w Opolu.
Poza tym, że jest pedagogiem i inżynierem-technikiem, posiada szeroki zakres zainteresowań. Od końca lat 70-tych pogłębia wiedzę w zakresie niekonwencjonalnym – szeroko rozumianym. Sferą jego zainteresowań jest: kultura i medycyna Wschodu, parapsychologia, astrologia, biorytmika, radiestezja i duchowość. Jest czynnym radiestetą.
Będąc na emeryturze od 2008 r. przez siedem lat prowadził szkolenia motorowe – jako instruktor nauki jazdy samochodem osobowym i motocyklem, odnosząc na tym polu sukcesy – zdawalność jego kursantów podczas egzaminów państwowych była bardzo wysoka.
Zainteresował się tematyką Kresową. Kilkakrotnie odwiedził Lwów i poznał historię miasta, w którym się urodził. Mieszkając od pierwszego roku życia w Opolu czuje się opolaninem i pogłębia swoją wiedzę o jego historii. Fascynuje się historią miast kresowych i dawnych ich mieszkańców prezentowaną w ”Kresowej Atlantydzie” prof. Niciei. Należy do Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo Wschodnich. Uczestniczy w uroczystościach kresowych. Opiekuje się grobami kresowian.
Jest autorem wielu opracowań o dużym znaczeniu poznawczo-historycznym, które zawarł na nośnikach elektronicznych i udostępnia je osobom zainteresowanym. Będąc pod wpływem pobytu we Lwowie opisał historię „Cmentarza Łyczakowskiego”, zestawił stare ryciny Lwowa oraz zebrał piosenki lwowskie i kresowe (Opole 2012). Sporządził studium genealogiczne swojej rodziny „Kronika Rodziny Leder” (Opole 2014). W opracowaniu „Nasze wspomnienia szkolne od 1952 roku” (Opole 2019) oprócz typowo kronikarskich wspomnień szkolnych, przedstawił historię opolskich szkół: podstawowej, średniej i obu opolskich uczelni wyższych, a także historię ZHP, walkę władz państwowych z Kościołem w okresie powojennym i opis kilku rejonów Opola z tego okresu. Starał się poszerzyć wiedzę o swoich nauczycielach szkolnych i akademickich, ukrywaną przez nich w tym okresie. Opracowanie to zadedykował swojemu przyjacielowi, którego los rzucił wraz z rodziną na dalekie Antypody. Opisał też „Działalność w Automobilklubie Opolskim” (Opole 2020), a także „Wspomnienia z pracy w Wojewódzkiej Kolumnie Transportu Sanitarnego i Wojewódzkim Pogotowiu Ratunkowym w Opolu” (Opole 2022).
Odznaczony: Odznaką Zasłużony Działacz LOK (Ligi Obrony Kraju – 1978), Brązowym Krzyżem Zasługi za całokształt działalności zawodowej (1979), Odznaką Brązową Zasłużony Działacz LOK (1979), Krzyżem za Zasługi dla ZHP (1988), Odznaką Honorową Zasłużonemu Opolszczyźnie (1989), Brązową Odznaką Honorową Automobilklubu Opolskiego (1993), Srebrną Odznaką Honorową PZM (1995), Złotą Odznakę Honorową Towarzystwa Miłośników Lwowa (2022).
Bibliografia podmiotowa
Hubicki J., Kronika Rodziny Leder, opracowanie w formie cyfrowej [Materiał niepublikowany], Opole 2014.
Hubicki J., Nasze wspomnienia szkolne od 1952 r., opracowanie w formie cyfrowej [Materiał niepublikowany], Opole 2019.
Bibliografia przedmiotowa
Nicieja S.S., Kresowa Atlantyda, historia i mitologia miast kresowych, t. IV, Opole 2014, s. 221-224.
Duda J., Dzionek Fr,. Cimała B., Magna Porta Scholarum Opoliensium, Opole 1995.
Autor hasła
Jerzy Duda [lipiec 2022 r.]