Janina Krasowska

Z Kresowianie na Śląsku
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ur. 15.09.1907 r. w Poniewieżu, powiat kowieński (obecnie Litwa), zm. 24.05.1993 r. w Lublińcu – lekarz neurolog i psychiatra.

Imię i nazwisko Janina Maria Krasowska
Data i miejsce urodzenia 15.09.1907, Poniewież
Data i miejsce śmierci 24.05.1993, Lubliniec
Zawód lekarz neurolog i psychiatra

Janina Krasowska była córką adwokata Bronisława Krasowskiego. Jej matka zajmowała się wychowaniem trójki dzieci, z których Janina była najstarsza. Ukończyła Gimnazjum ss. Nazaretanek w Wilnie, w 1927 r. otrzymała świadectwo dojrzałości. W latach 1927-1933 studiowała medycynę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.

Pracę zawodową rozpoczęła jako wolontariuszka w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej w Wilnie. W latach 1935-1940 pracowała jako asystent w Państwowym Szpitalu Psychiatrycznym w Tworkach oraz jako psychoneurolog w Pruszkowie koło Warszawy. 31 stycznia 1940 r. została zwolniona przez okupanta niemieckiego z pracy w Tworkach i przeniosła się do Warszawy, gdzie pracowała jako lekarz domowy (rodzinny) w Ubezpieczalni Społecznej i hospitant Uniwersytetu Warszawskiego. Brała udział w Powstaniu Warszawskim, prowadziła punkt sanitarny przy ulicy Filtrowej. W dwunastym dniu powstania została zatrzymana przez Niemców i umieszczona w obozie przejściowym w Pruszkowie, gdzie pełniła obowiązki lekarza.

Po II wojnie światowej wróciła do pracy w Tworkach, gdzie na krótko objęła stanowisko ordynatora. Od czerwca 1945 r. była związana z Klinika Psychiatryczną Uniwersytetu Warszawskiego. 17 grudnia 1948 r. na podstawie pracy O objawie zbędnych wspomnień, napisanej u profesora Jana Mazurkiewicza, otrzymała tytuł doktora nauk medycznych. Od 1951 r. był związana ze Państwowym Szpitalem dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Lublińcu, gdzie zorganizowała pierwszy w Polsce oddział psychiatrii młodzieżowej. Była jego ordynatorem od września 1951 r. do stycznia 1979 r. Stworzony przez J.K. Oddział Psychiatrii Dziecięco-Młodzieżowej został 1 lutego 1953 r. włączony do nowo powstałej Katedry i Kliniki Psychiatrycznej Śląskiej Akademii Medycznej (ŚAM). Pracowała tam kolejno na stanowisku starszego asystenta i adiunkta. Miała specjalizację drugiego stopnia z psychiatrii (1951) i neurologii (1955). W 1962 r. habilitowała się na ŚAM na podstawie pracy Zespół psychotycznego napięcia przedmiesiączkowego u dziewcząt w okresie pokwitania. Brała udział w pracach UNESCO nad zagadnieniem dzieci upośledzonych (1957 i 1960), odbywała staże naukowe w ZSRR, Szwajcarii, Francji i Anglii, publikowała w czasopismach naukowych krajowych i zagranicznych (m.in. w języku francuskim). Wykładała również psychiatrię na Wydziale Prawa Uniwersytetu Śląskiego, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu oraz w Medycznym Studium Zawodowym w Lublińcu. W 1964 r. zrezygnowała z pracy w Klinice ŚAM i przeniosła się ze swoim oddziałem do Szpitala dla Psychicznie i Nerwowo Chorych w Lublińcu. Na emeryturę przeszła w 1979 r., jednak nadal dyżurowała na Izbie Przyjęć w Lublińcu.

Opublikowała 54 prace, z których wiele dotyczyło objawów endokrynologicznych i psychopatologicznych u młodzieży. Opisała objawy nadużywania alkoholu u młodzieży, które w psychopatologii określa się jako „zespół Krasowskiej”. Stworzyła wiele placówek typu opiekuńczo-leczniczego dla dzieci i młodzieży, m. in. w: Miedarach, Zbrosławicach, Wojsku, Chorzowie i Gierałcicach. Irena Kupka-Matuszczyk wspomina ją jako osobę bardzo energiczną, kochającą dzieci i młodzież, poświęcającą prywatny czas swoim pacjentom, pisała:

Była aktywnym członkiem wielu Towarzystw Naukowych: Lekarskiego, Psychiatrycznego, Higieny Psychicznej, Psychologicznego i Endokrynologicznego […] Jej dom był zawsze otwarty dla ludzi poszukujących wsparcia duchowego czy materialnego. [I. Kupka-Matuszczyk, Docent Janina Maria Krasowska – lekarz, uczony i pedagog, „Annales Academiae Medicae Silesiensis” 1995, vol. 29, s. 340]

Od 1951 r. mieszkała w Lublińcu. Przez całe życie opiekowała się córką Anną Marią, która po przebytej w niemowlęctwie infekcji wirusowej, wymagała stałej opieki i pobytu na oddziale.

Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Lublińcu.

Bibliografia podmiotowa

Krasowska J., Niedojrzałość psychiczna i jej związek z niektórymi odchyleniami charakteru u młodzieży, „Neurologia, Neurochirurgia i Psychiatria Polska” 1963, nr 1, s. 75-82.

Krasowska J., O dokonanym lub usiłowanym zadławieniu przez nieletnich, „Neurologia, Neurochirurgia i Psychiatria Polska” 1956, nr 6, s. 875-887.

Krasowska J., O nowy rozdział w psychiatrii, „Neurologia, Neurochirurgia i Psychiatria Polska” 1963, nr 5, s. 651-656.

Krasowska J., Zaburzenia psychiczne w przebiegu łagodnego limfocytowego zapalenia opon mózgowych, „Neurologia, Neurochirurgia i Psychiatria Polska” 1954, nr 4, s. 292-298.

Bibliografia przedmiotowa

Adamska U., Śliwicka A., Szpital Psychiatryczny Tworki 1891-1991, Warszawa 1989, s. 45 i 92.

Brożek K., Polscy lekarze na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim od końca XIX do połowy XX wieku, Katowice 2009, s. 247.

Ginko T., 15 lat Śląskiej Akademii Medycznej w karykaturze, Katowice 1963.

Kromołowski H., Rozwój opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień. 120 lat działalności Szpitala Psychiatrycznego w Lublińcu, Katowice 2014, s. 50.

Kupka-Matuszczyk I., Docent Janina Maria Krasowska – lekarz, uczony i pedagog, „Annales Academiae Medicae Silesiensis” 1995, vol. 29, s. 339-340.

Kupka-Matuszczyk I., Psychiatria, [w:] Słownik medycyny i farmacji Górnego Śląska, t. 3 monograficzny, Katowice 1997, s. 526-530.

Rauch J., Brożek K., Prudel N., Lekarze wileńscy – ich wkład w powstanie i rozwój Śląskiej Akademii Medycznej, [w:] Między Śląskiem a Wileńszczyzną, red. K. Heska-Kwaśniewicz, J. Januszewska-Jurkiewicz, E. Żurawska, Katowice 2019, s. 331-332.

https://wsnlc.pl/historia/ [dostęp 12.09.2023]

http://dulag121.pl/lista-pamieci-pomagajacych/?nextpage=2&name_directory_startswith=K [dostęp 12.09.2023]

Autor hasła

Marta Kasprowska-Jarczyk