Franciszek Dworzak
ur. 23.10.1906 r. w Mikuliczynie pow. Nadwórna woj. stanisławowskie (obecnie Ukraina), zm. 24.07.1985 r. w Niewodnikach na Śląsku Opolskim – leśnik.
| |
|---|---|
| Imię i nazwisko | Franciszek Dworzak |
| Data i miejsce urodzenia | 3.10.1906, Mikuliczyn |
| Data i miejsce śmierci | 24.07.1985, Niewodniki |
| Zawód | leśnik |
Franciszek Dworzak był synem Emila Dworzaka z pierwszego małżeństwa z Heleną Jachimowską, absolwenta słynnej w Galicji bolechowskiej szkoły leśnej. Ojciec E. Dworzak - spolszczony Czech (ur. 14.04.1871 r. w Pilznie w Czechach, zaginął w 1944 r.). E. Dworzak stworzył w swej leśniczówce w Dobromilu jedną z najokazalszych w tym czasie w Polsce kolekcję poroży, za którą zdobył wiele medali i wyróżnień na licznych wystawach trofeów myśliwskich, nie tylko w Polsce. Kolekcję poroży przywiozła do Opola druga żona Emila – Wiktoria z d. Leder (ur. 22.03.1897 r. w Trembowli woj. tarnopolskie, zm. 05.12.1968 r. w Opolu), przesiedlona wraz z córką Heleną Hubicką z d. Dworzak (ur. 31.12.1889 w Dobromilu woj. lwowskie, zm. 22.01.2013 w Opolu) i jej synem Jerzym (ur. 06.05.1945 r. we Lwowie). Kolekcja ta została przekazana przez wnuka Emila – Jerzego Hubickiego do Państwowych Muzeów Leśnictwa w Warszawie i Łomży. F.D., śladem swych przodków, uczęszczał do także do Szkoły Leśnej w Bolechowie, którą ukończył w 1932 r.
Franciszek rozpoczął pracę jako leśniczy w Jasienicy Solnej w nadleśnictwie Kruhelnica (pow. Drohobycz woj. lwowskie). W latach 1939–1940 pełnił funkcję leśniczego w Grabówce. Cudem uniknął aresztowania i wywózki na Sybir. W latach 1940–1944 pracował w Wistowie k. Podhorek pow. Kałusz woj. stanisławowskie.
Ożenił się z pochodzącą z Kałusza Zofią z d. Bała (ur. 27.05.1924 r. w Kałuszu, zm. 02.05.2011 r. w Niewodnikach) z zawodu nauczycielką. Po osiedleniu na Śląsku Opolskim, po 1945 r. była dyrektorką i nauczycielką historii w szkołach podstawowych w Naroku i Niewodnikach. Za to, że ich synowie poszli do Seminarium Duchownego straciła posadę w szkole. Przywrócono ją do pracy, po interwencji Episkopatu w 1974 r. Mieli pięcioro dzieci. Córki: Elżbieta Dworzak (ur. 02.08.1944 r. w Gołkowicach k. Krakowa, zm. 05.08.2013 r. w Opolu) - historyk, pracownik Muzeum Śląska Opolskiego, badaczka dziejów Kresowian na Opolszczyźnie, Wanda Dworzak (ur. 19.07.1946 r. w Sobiszu, zm. 22.08.2010 r. w Opolu) - pracownik Wojewódzkiego Zarządu Dróg Publicznych w Opolu. Synowie: Krzysztof (ur. 28.04.1960 r. w Naroku, zm. 13.02.1976 r. w Opolu) – uczeń Technikum Elektrycznego w Opolu. Pozostali dwaj synowie: Stanisław (ur. 14.09.1953 r. w Niewodnikach) i Janusz (ur. 16.05.1957 r. w Niewodnikach) – są księżmi i sprawują posługę proboszczów w parafiach rzymsko-katolickich na terenie Opolszczyzny. Byli budowniczymi kościołów parafialnych: Stanisław w Górażdżach i w Opolu na Zaodrzu, a Janusz w Kędzierzynie-Koźlu (dzielnica Azoty).
Na początku 1944 r. po nasileniu się prześladowań Polaków przez ukraińskich nacjonalistów, rodzina Franciszka i Zofii Dworzak podjęła decyzję o wyjeździe do powojennej Polski, udali się początkowo do Krakowa, potem przez pewien czas mieszkali u rodziny żony w Gołkowicach. Po zakończeniu II wojny osiedlili się na Opolszczyźnie. Franciszek podjął pracę leśniczego - początkowo w powiecie oleskim, później kluczborskim i niemodlińskim. Dworzakowie mieszkali kolejno: w Sobiszu, Chudobie, Zębowicach, Piecach, Osi, Naroku i najdłużej w Niewodnikach.
Franciszek, Zofia, ich syn Krzysztof oraz córki Wanda i Elżbieta pochowani zostali na cmentarzu w Opolu na Półwsi.
Bibliografia przedmiotowa
Nicieja S.S., Kresowa Atlantyda. Historia i Mitologia miast kresowych, t. 3: Zaleszczyki, Kosów, Chodorów, Kałusz, Abacja, Opole 2013,s. 224-225.
Nicieja S.S., Kresowa Atlantyda. Historia i Mitologia miast kresowych, t. 4: Kołomyja, Żabie, Dobromil, Opole 2014, s. 220-224.
Hubicki J.,Kronika Rodziny Leder, opracowanie genealogiczne w formie cyfrowej w zbiorach autora, Opole 2014.[Materiały niepublikowane].
Autor hasła
Jerzy Hubicki [lipiec 2022 r.]