Antoni Kolejewski

ur. 28.03.1902 r. w Krysztopiwce (obecnie Ukraina), zm. 26.12.1981 r. w Opolu – inżynier budownictwa.

Imię i nazwisko	Antoni Kolejewski
Data i miejsce urodzenia	28.03.1902, Krysztopiwka
Data i miejsce śmierci	26.12.1981, Opolu
Zawód	inżynier budownictwa

Antoni Kolejewski szkołę podstawową ukończył w Sitowcach (rejon kijowski), a sześć klas gimnazjalnych w Ilińcach na Podolu oraz jeden rok szkoły budowlanej w Humaniu. W 1922 r. przyjechał do Polski i podjął pracę w prywatnym przedsiębiorstwie budowlanym, w latach 1923–1925 pracował m.in. w Drohiczynie przy budowie wieży ciśnień i cementowni w Łazach, jako zbrojarz i betoniarz. W latach 1925–1930 odbył dwuletni kurs wewnątrz zakładowy w firmie Jana Brody w Toruniu z zakresu projektowania i organizacji robót budowlanych. W tym samym okresie był zatrudniony w Kutnie i okolicach, a następnie pracował w Gdyni w firmie Harnot-Hrowiec i Matusiński jako samo­dzielny kierownik robót. W następnych latach pracował na różnych budowach: w latach 1932–1934 w Gdyni, jako projektant, a w latach 1934–1935 w Grębocinie, jako kierownik Zakładów Ceramicznych, w okresie 1935–1937 wykonywał roboty jako samodzielny przedsiębiorca, a pomiędzy 1937–1939 był zatrudniony na stanowisku kierownika grupy robót w firmie „Jan Weber” w Mielcu. W czasie okupacji w latach 1940–1943 pracował na stanowisku kierownika technicznego w Mielcu w firmie Józefa Henniga z Krakowa. Po II wojnie światowej osiadł w Katowicach, w latach 1945–1946 pracował w Spo­łecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym (SPB) w Katowicach na stanowisku kierownika oddziału w Gliwicach. W 1947 r. został oddelegowany przez kierownictwo SPB na stanowisko dyrektora tworzącego się oddziału w Opolu. Organizował i kierował tym oddziałem przez kilka lat, realizując w ciężkich warunkach szereg odpowie­dzialnych zadań inwestycyjnych na terenie województwa opolskiego. Z dniem 1 stycznia 1951 r. w wyniku reorganizacji sektora budownictwa w Polsce, oddział w Opolu przekształcono w samodzielne przedsiębiorstwo budownictwa mieszka­niowego i ogólnego pod nazwą Zjednoczenie Budownictwa Miejskiego – Opole, którego został dyrektorem. Następnie zjednoczenie przekształcone zostało w Opol­skie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego. A. K. pracował w nim w latach 1947–1963. W 1963 r. został przeniesiony do pracy w Opolskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego nr 1 w Opolu, na stanowisko zastępcy dyrektora. Z jego inicjatywy wybudowano ośrodki wczasowe nad Jeziorem Turawskim (Antoninek). Pod jego nadzorem wybudowano również ośrodek wczasowy Relaks nad Jeziorem Turawskim. W ramach działań na rzecz stowarzyszeń nauko­wo technicznych prowadził jako generalny wykonawca budowę Domu Technika w Opolu.

Odzna­czony: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim, Orderem Odrodzenia Pol­ski, Odznaką 100-lecia Państwa Polskiego, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Złotą Odznaką Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Bibliografia przedmiotowa

Kalczyńska M., Kresowi inżynierowie i technicy w opolskiej naczelnej organizacji technicznej, [w:] Osiągnięcia techniczne, gospodarcze i naukowe Kresowian, red. M. Kalczyńska, przy współpracy E. Czerwińskiej i A. Jańdziak, Opole 2016, s.113-134.

Kronika działalności seniorów Naczelnej Organizacji Technicznej, Opole 2010.

60 lat Opolskiego Oddziału Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych, red. J. Mizera, Opole 2011.

Autor hasła

Milena Jędrzejewska, Maria Kalczyńska