Andrzej Michniewski
ur. 22.11.1928 we Lwowie, zm. 8.09.2020 w Zabrzu, mgr ekonomii przez wiele lat związany z górnictwem węglowym.
Imię i nazwisko | Andrzej Michniewski |
Data i miejsce urodzenia | 22.11.1928, Lwów |
Data i miejsce śmierci | 8.09.2020, Zabrze |
Zawód | pracownik administracyjny, dziennikarz |
Urodził się 22 listopada 1928 roku we Lwowie, dziesięć lat po bohaterskiej obronie tego miasta. Wspominał o tym, że gdy był małym chłopcem rodzice zabierali Go na uroczystości związane z rocznicami tego wyjątkowego dla lwowiaków wydarzenia.
Mieszkał z rodzicami na ulicy Św. Zofii 56 naprzeciwko kościoła pod wezwaniem Św. Zofii. Następnie w willi przy ul. Wuleckiej 7 skąd Niemcy przesiedlili ich do kamienicy przy ul. Zyblikiewicza 9.
Ojciec Stanisław zajmował się produkcją i sprzedażą sprzętu elektrotechnicznego. Mama robiła piękne kapelusze. Od najmłodszych lat fascynował Go sport. Nie mogło być inaczej, skoro Jego tato grał w ataku Czarnych Lwów, a stryj był bramkarzem Pogoni Lwów. Uprawiał także tenis i to z niezłym skutkiem m.in. był wicemistrzem Polski w deblu i grze mieszanej.
Andrzej Michniewski chodził do Szkoły im. Marii Magdaleny. Uczęszczał do Gimnazjum ss Urszulanek przy ul. Św. Jacka. W czasie okupacji uczestniczył w tajnych kompletach. Grał też w piłkę nożną. We Lwowie poznał Kazimierza Górskiego. Utrzymywał z nim kontakt przez wiele lat. We Lwowie kiedy nastali tak zwani ,,drudzy Moskale" był członkiem lwowskiego Spartaka, mistrzem juniorów Lwowa w biegu na 50 m, wicemistrzem Ukrainy w skoku wzwyż, w zawodach które odbywały się w Kijowie.
Po wypędzeniu ze Lwowa, rodzina Antoniny i Stanisława Michniewskich przyjechała na Śląsk. Najpierw jego rodzice zamieszkali w Gliwicach przy ul. Zimnej Wody, a było to w 1947 roku. W tym samym roku przeprowadzili się do Zabrza do mieszkania przy ul. Wolności. Andrzej szukał sportowych kontaktów. Wtedy tworzył się słynny Klub Sportowy Górnik Zabrze. Nawiązał współpracę z jego działaczami. 14 grudnia 1948 roku był jednym z założycieli klubu i członkiem jego pierwszego zarządu. Studiując w Akademii Ekonomicznej w Katowicach, w tamtejszym AZS grał w piłkę ręczną. Trzy razy wystąpił w reprezentacji Polski w meczach przeciwko reprezentacji Szwecji i NRD. Odnosił także sukcesy w siatkówce, koszykówce. W zimie z Tadeuszem Zapałowskim w Karpaczu został wicemistrzem Polski w dwójkach bobslejowych.
Pracę na odpowiedzialnych stanowiskach w górnictwie - 10 lat był kierownikiem działu inwestycji w Zabrzańskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego, a następnie dyrektorem ekonomicznym kopalni ,,Pstrowski" w Zabrzu - łączył w znakomity sposób z działalnością społeczną. Przyczynił się do wybudowania ośrodka żeglarsko - turystycznego w Żywcu - Zarzeczu i Ośrodka Rehabilitacji Dzieci w Rabce im. Wincentego Pstrowskiego. 16 lat był kierownikiem sekcji koszykówki w Górniku, a 11 lat sekcji lekkoatletycznej. Z początkiem lat 80-dziesiątych był także dyrektorem Klubu Sportowego Górnik Zabrze.
W późniejszych latach jako dziennikarz współpracował z kilkoma redakcjami w Polsce między innymi krakowskim ,,Tempem", a także austriacką gazetą ,,Kleine Zeitung" i włoskim ,,Guerin Sportivo".
Pośród wielu obowiązków nigdy nie zapomniał o Lwowie. Kiedy jesienią w 1988 roku we Wrocławiu powstało Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo - Wschodnich niezwłocznie tam się udał, aby nawiązać kontakty i zasięgnąć języka. To spowodowało, że na początku 1989 roku z grupą lwowian zaczął tworzyć zręby TMLiKPW w Zabrzu. Na inauguracyjnym zebraniu 26 stycznia 1989 roku w dawnej siedzibie Towarzystwa Miłośników Zabrza przy ul. Brodzińskiego 4 zebrało się ponad 300 osób. Został pierwszym prezesem Zabrzańskiego Oddziału TMLiKPW pełniąc tę funkcje nieprzerwanie przez 25 lat. Był członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo - Wschodnich w VI kadencji w latach 2008-2012. Dzięki Jego zaradności, przedsiębiorczości i niebywałym sercu Lwów na nowo ożywał w sercach zabrzańskich kresowian. Do Zabrza przyjeżdżali znakomici ludzie związani ze Lwowem i Kresami: Kazimierz Górski, Jerzy Janicki, Witold Szolgina, Jerzy Michotek prof. Stanisław Sławomir Nicieja.
W 1989 roku w rocznicę obrony Lwowa wspólnie z księdzem prałatem Józefem Kusche zorganizował uroczystości związane z tym wydarzeniem. Od tej pory nieprzerwanie lwowianie i Kresowianie spotykają się w tym czasie, by w Kościele św. Anny czcić bohaterów tamtych czasów.
W latach 90, jako prezes Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo - Wschodnich w Zabrzu został zaproszony na Zjazd Ziomkostwa Śląskiego w Niemczech. Po wygłoszeniu przemówienia, doszło tam do bardzo symbolicznego gestu pojednania. Strony pomimo wielu uprzedzeń, znalazły wspólny język.
Przez wiele lat pomagał Polakom za wschodnią granicą, a także lwowianom i Kresowianom w Zabrzu. Organizował i uczestniczył w wielu konferencjach i sympozjach naukowych poświęconych tematyce śląskiej i lwowskiej. Bliski był Mu los mieszkańców śląskiej ziemi, którzy wiele wycierpieli na przestrzeni wieków, podobnie jak lwowianie i Kresowianie. Napisał wiele artykułów na ten temat.
Pogrzeb śp. Andrzeja Michniewskiego odbył się 12 września 2020 roku w kościele św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu. W Jego ostatniej drodze towarzyszyły Mu sztandary III Okręgu Towarzystwa Gimnastycznego ,,Sokół" we Lwowie poświęconego w 1903 roku w tamtejszym kościele św. Marcina, a obecnie przechowywanego w Oddziale TMLi KPW w Gliwicach i sztandar Górnika Zabrze, a także delegacje Oddziałów TMLiKPW z Gliwic, Katowic, Tychów, przedstawiciele władz miejskich Zabrza.
Został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Andrzeja Apostoła w Zabrzu.
Bibliografia podmiotowa
Andrzej Michniewski: Kresowianie w Zabrzu. Oswajanie nowej przestrzeni. Zabrze. Tożsamość - Ciagłość i Zmiana. Muzeum Miejskie w Zabrzu, Dom Współpracy Polsko - Niemieckiej w Gliwicach, Zabrze 2000.
Bibliografia przedmiotowa
Jerzy Janicki: Towarzystwo Weteranów Alfabet lwowski 2: Andrzej Michniewski w czepku urodzony. Polska Agencja Wydawnicza ,,BGW", Warszawa 1994.
Autor hasła
Andrzej Azyan